معنای واقعی خسارت محض:
معنای واقعی خسارت محض:
محمود احمدی نژاد روزی که میخواست رئیس جمهور شود وعده هایی داد. او گفت که میخواهد دولتی حقیقتا اسلامی تشکیل دهد او در دیدار مردمی با شهروندان منطقه یازده در سال هشتاد و چهار گفت هزینه های میلیاردی برای انتخابات قابل تامل است ؛ هزینه مسافرت به شهر های مختلف را خودم پرداخت می کنم ؛ می توان هزینه های گزاف را صرف پیشرفت کشور کرد؛ برخی فکر می کنند با صرف هزینه های میلیاردی می توانند مردم را به شوق بیاورند؛ با کسی دعوا و دشمنی نداریم و از کسی برای تخریب نام نمی بریم ؛ هیچ وعده و قولی نمی دهیم که نشدنی باشد؛ رفع نیازهای اولیه جوانان در امر ازدواج و اشتغال در مدت زمان ۴ ساله از اولویت‌های برنامه من است.
او وعده های دیگری هم داد. قرار بود با ظلم و فساد و تبعیض مقابله کند؛ در مقابل مفسدین اقتصادی بابستد؛ جلوی واردات بی رویه را بگیرد؛ به موی جوانان مملکت کاری نداشته باشد و ان را مشکل نداند، جلوی تاثیر پذیری زندگی مردم از نوسان قیمت نفت را بگیرد؛ فضای کسب و کار را رونق دهد و بهره وری را برقرار سازد؛ محوریت اقتصاد را از بخش دولتی به بخش خصوصی منتقل کند و جلوی بزرگ شدن و بدهکار شدن دولت را بگیرد
او خیلی وعده های دیگر هم داد ؛ مثل آمریکاییها که وعده می دهند و عمل نمی کنند و آنچه از عملکرد دولت او در بسیاری از موارد برجای ماند چیزی جز خسارت محض نبود.
امروز منتقدین دولت روحانی با تحریف سخنان رهبری تلاش تیم دیپلماسی کشور و بازگشایی طاقت فرسای گره پیچ در پیچ پرونده هسته ای را که پشتگرم به حمایت رهبر انقلاب بود را خسارت محض تعبیر می کنند حال آنکه نتایج عملکرد دولت محبوب و مورد حمایت خویش را از یاد برده اند.
آیا اتلاف هفتصد میلیارد دلار درآمدهای سرشار نفتی خسارت محض نبود؟
آیا تورم بالای چهل درصد خسارت محض نبود ؟
آیا حاکم کردن رکود مطلق بر صنعت و تجارت و اقتصاد کشور خسارت محض نبود؟
آیا ریختن دو میلیارد دولار ثروت کشور در مشت آمریکاییها خسارت محض نبود؟
آیا تبدیل کشور به وارد کننده کالاهای بی قواره و بی ارزش چینی خسارت محض نبود؟
آیا پذیرش قطعنامه های متعدد تحریمی و بستن راههای دیپلماسی برای کشور خسارت محض نبود ؟
آیا نتایج قانون گریزی ، فساد اداری و اختلاسهای حیرت انگیز ، بی توجهی به سند چشم انداز بیست ساله، نظرات کارشناسان و نخبگان، دهن کجی به مجلس و نهادهای قانونی کشور و قهر یازده روزه و پنجه به صورت بزرگان انقلاب انداختن ، تخریب اعتماد عمومی و سوء استفاده از ارزشها و نهادهای مقدس خسارت محض نبود؟
خوب است به دلواپسان امروز و دلخوشان دیروز یادآور شویم که معنای واقعی خسارت محض چیست و مصداق آن کیست.
#خسارت_محض
محمود احمدی نژاد روزی که میخواست رئیس جمهور شود وعده هایی داد. او گفت که میخواهد دولتی حقیقتا اسلامی تشکیل دهد او در دیدار مردمی با شهروندان منطقه یازده در سال هشتاد و چهار گفت هزینه های میلیاردی برای انتخابات قابل تامل است ؛ هزینه مسافرت به شهر های مختلف را خودم پرداخت می کنم ؛ می توان هزینه های گزاف را صرف پیشرفت کشور کرد؛ برخی فکر می کنند با صرف هزینه های میلیاردی می توانند مردم را به شوق بیاورند؛ با کسی دعوا و دشمنی نداریم و از کسی برای تخریب نام نمی بریم ؛ هیچ وعده و قولی نمی دهیم که نشدنی باشد؛ رفع نیازهای اولیه جوانان در امر ازدواج و اشتغال در مدت زمان ۴ ساله از اولویت‌های برنامه من است.
او وعده های دیگری هم داد. قرار بود با ظلم و فساد و تبعیض مقابله کند؛ در مقابل مفسدین اقتصادی بابستد؛ جلوی واردات بی رویه را بگیرد؛ به موی جوانان مملکت کاری نداشته باشد و ان را مشکل نداند، جلوی تاثیر پذیری زندگی مردم از نوسان قیمت نفت را بگیرد؛ فضای کسب و کار را رونق دهد و بهره وری را برقرار سازد؛ محوریت اقتصاد را از بخش دولتی به بخش خصوصی منتقل کند و جلوی بزرگ شدن و بدهکار شدن دولت را بگیرد
او خیلی وعده های دیگر هم داد ؛ مثل آمریکاییها که وعده می دهند و عمل نمی کنند و آنچه از عملکرد دولت او در بسیاری از موارد برجای ماند چیزی جز خسارت محض نبود.
امروز منتقدین دولت روحانی با تحریف سخنان رهبری تلاش تیم دیپلماسی کشور و بازگشایی طاقت فرسای گره پیچ در پیچ پرونده هسته ای را که پشتگرم به حمایت رهبر انقلاب بود را خسارت محض تعبیر می کنند حال آنکه نتایج عملکرد دولت محبوب و مورد حمایت خویش را از یاد برده اند.
آیا اتلاف هفتصد میلیارد دلار درآمدهای سرشار نفتی خسارت محض نبود؟
آیا تورم بالای چهل درصد خسارت محض نبود ؟
آیا حاکم کردن رکود مطلق بر صنعت و تجارت و اقتصاد کشور خسارت محض نبود؟
آیا ریختن دو میلیارد دولار ثروت کشور در مشت آمریکاییها خسارت محض نبود؟
آیا تبدیل کشور به وارد کننده کالاهای بی قواره و بی ارزش چینی خسارت محض نبود؟
آیا پذیرش قطعنامه های متعدد تحریمی و بستن راههای دیپلماسی برای کشور خسارت محض نبود ؟
آیا نتایج قانون گریزی ، فساد اداری و اختلاسهای حیرت انگیز ، بی توجهی به سند چشم انداز بیست ساله، نظرات کارشناسان و نخبگان، دهن کجی به مجلس و نهادهای قانونی کشور و قهر یازده روزه و پنجه به صورت بزرگان انقلاب انداختن ، تخریب اعتماد عمومی و سوء استفاده از ارزشها و نهادهای مقدس خسارت محض نبود؟
خوب است به دلواپسان امروز و دلخوشان دیروز یادآور شویم که معنای واقعی خسارت محض چیست و مصداق آن کیست.
#خسارت_محض
۱.۸k
۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.