نه تو می مانی و نه اندوه، و نه هیچیک از مردم این آبادی...

نه تو می مانی و نه اندوه، و نه هیچیک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم، و به کوتاهی آن
لحظه شادی که گذشت
غصه هم می گذرد؛
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.