ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ - ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﻃﺎﻋﺖ ﺧ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ - ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻰ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﺳﺖ،ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻧﻔﺲ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻭ ﺗﻘﺮﺏ ﺟﺴﺘﻦ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﻗﺪﺱ ﺭﺑﻮﺑﻰ ﺍﺳﺖ،ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺁﻣﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﺒﺪ ﺗﺠﻠﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺍﻭ ﻗﻴﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ:
ﺍﺷﻬﺪ ﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪﺍ ﻋﺒﺪﻩ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﻪ.
ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻛﻤﺎﻝ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ،ﺗﻬﺬﻳﺐ ﻭ ﺗﺰﻛﻴﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﻋﻤﻠﻰ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻧﻤﻮ ﻋﻘﻞ،ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻗﻮﺍﻯ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ،ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﻳﺎ ﻭ ﺳﻤﻌﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﻔﺖ ﺗﻘﻮﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻧﻴﻔﺘﺪ.
ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻭﺭﻉ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺑﻘﺎﺀ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﻴﻜﻪ ﺑﺰﻳﻮﺭ ﺗﻘﻮﻯ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺧﻼﺹ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ،ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻨﻜﺎﺕ ﻣﻌﺮﻭﺿﻪ،ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺯﻫﺪ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻔﺮﺩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻤﻮﺭﺩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:ﻟﻮ ﺍﻥ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ﺍﻻﺭﺽ ﻭﺿﻌﺘﺎ ﻓﻰ ﻛﻔﺔ ﻭ ﻭﺿﻊ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﻓﻰ ﻛﻔﺔ ﻟﺮﺟﺢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻠﻰ (1) .
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻛﻔﻪ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﻛﻔﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻄﻮﺭ ﺣﺘﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺰﻭﻧﻰ ﻣﻴﻜﻨﺪ.
ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺣﺐ ﻗﻠﺒﻰ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻴﻜﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻭ ﻣﺤﺐ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﺰ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻟﺮﺑﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺵ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﻧﻤﻴﺸﺪ.
ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻮﺷﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﻨﺪﻯ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻭﻯ ﮔﻠﻪ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ (2) !
ﺍﺷﻬﺪ ﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪﺍ ﻋﺒﺪﻩ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﻪ.
ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻛﻤﺎﻝ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ،ﺗﻬﺬﻳﺐ ﻭ ﺗﺰﻛﻴﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﻋﻤﻠﻰ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻧﻤﻮ ﻋﻘﻞ،ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻗﻮﺍﻯ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ،ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﻳﺎ ﻭ ﺳﻤﻌﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﻔﺖ ﺗﻘﻮﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻧﻴﻔﺘﺪ.
ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻭﺭﻉ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺑﻘﺎﺀ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﻴﻜﻪ ﺑﺰﻳﻮﺭ ﺗﻘﻮﻯ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺧﻼﺹ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ،ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻨﻜﺎﺕ ﻣﻌﺮﻭﺿﻪ،ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺯﻫﺪ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻔﺮﺩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻤﻮﺭﺩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:ﻟﻮ ﺍﻥ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ﺍﻻﺭﺽ ﻭﺿﻌﺘﺎ ﻓﻰ ﻛﻔﺔ ﻭ ﻭﺿﻊ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﻓﻰ ﻛﻔﺔ ﻟﺮﺟﺢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻠﻰ (1) .
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻛﻔﻪ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﻛﻔﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻄﻮﺭ ﺣﺘﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺰﻭﻧﻰ ﻣﻴﻜﻨﺪ.
ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺣﺐ ﻗﻠﺒﻰ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻴﻜﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻭ ﻣﺤﺐ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﺰ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻟﺮﺑﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺵ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﻧﻤﻴﺸﺪ.
ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻮﺷﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﻨﺪﻯ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻭﻯ ﮔﻠﻪ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ (2) !
۵۸۱
۱۵ فروردین ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.