مـــــــادر

مـــــــادر
مــــــــادرم شاعر نیست
در عـــوض نصفـــ غـــــزل های جــــهان را گفته!
شــــــعر را می فهمد
مــــــــادرم قافیه ی لبخند است
وزنِ احســـــــاس و ردیفِ بودن
مــــــــادرم مثنوی معنوی است
حافظ و سعدی و خــــــــیّام و نظامی
اصلاً...
مادرم شعـــــــــــرترین منزوی است!
من رباعــــی هستم
خـــــــــــواهرانم غزل اند
صبح، بیــــــــدل داریم
با کمـــــــــی نان و پنیر
ظهر سهــــــــــراب و عطر ریحان
شـــــب رهی یا قیصر
مـــــــــادرم شاعر نیست
در عـــــــوض نصـــف غزل های جهان را گفته
دفـــــــــتر شعرش آب
ناشــــــــــــرش آیینه
و محــــــــــلّ توزیع
خـــــانه ی کوچــــــــک ما..