تقدیم به هوای تازه ی زندگی ام

تقدیم به هوای تازه ی زندگی ام
آه ای ستوده!
جاودانگی را
تنها با تو می میرم
تنها با تو
از کابوس یاس سر برمی گیرم
بقا را
در وسعت آبادان آغوشت می جویم
و نفس را
در هوای تازه ی قصه هایت
تجربه می کنم...
پرده از تندیس بزرگ خورشید برگیر
این مزرعه ی باران خورده
آفتاب می خواهد... ...