⛔ ️ درباره نامه احمدی نژاد به اوباما
⛔ ️ درباره نامه احمدی نژاد به اوباما
پیرامون نامه آقای احمدی نژاد خطاب به اوباما صحبت های بسیاری هست اما قابل تامل ترین بخش از این نامه آنجایی است که از او خواسته تا دو میلیارد پول غارت شده ی ایران را پس بدهد:
«اینجانب مشفقانه به شما نصیحت می کنم که اجازه ندهید این لکه ننگ و نقطه تاریک و حادثه تلخ به نام شما در تاریخ روابط یکسویه و غیرعادلانه دو کشور ثبت گردد و بی اعتمادی تاریخی تعمیق یابد.»
سوالی که پیش می آید این است که آیا دزدی اخیر امریکایی ها، «اولین» یا «تنها» لکه ننگ و نقطه ی تاریک کارنامه آنهاست که باعث شده تا آقای احمدی نژاد دست به قلم برده و از اوباما بخواهد با این کار باعث تعمیق بی اعتمادی بیشتر نشود یا این مساله صرفا بهانه ای برای نوشتن این نامه بوده است؟
پاسخ کاملا روشن است. در کارنامه ی سراسر سیاه و جنایت آمیز اوباما که از کشتار بی رحمانه صدها هزار انسان در جهان تا انواع تحریم های به اصطلاح فلج کننده علیه ایران را شامل می شود، دستبرد به بخشی از اموال ایران اساسا اقدام خلاف عادت یا جنایت جدیدی محسوب نمی شود اما اینکه چرا احمدی نژاد با این بهانه خطاب به اوباما نامه می نویسد، محل تامل است.
عده ای معتقدند هدف نگاشتن این نامه از سوی احمدی نژاد این بوده تا اگر نزدیک انتخابات 96 پول های غارت شده ایران توسط امریکا با هدف تقویت جریان غربگرا در بین افکار عمومی آزاد شد، این پروژه در عمل خنثی شود و این نامه سندی بر مطالبه ی حق ملت توسط احمدی نژاد به جای روحانی باشد.
اما نیت آقای احمدی نژاد از نوشتن این نامه هر آنچه که بوده فرع ماجراست و مهم تر پیامی است که این نامه به افکار عمومی ارسال می کند و آن پیام در خلاصه ترین حالت این است: «برای حل اختلافات با آمریکا روش گفتگو، نامه نگاری و ابزار دیپلماسی جواب می دهد.»
جناب دکتر احمدی نژاد انتقادی به اصل مذاکره و رابطه با آمریکا ندارد، از دید او اینکه چه کسی این کار را انجام دهد مهم است. کما اینکه در اواخر دولت دهم نیز به کرات مساله گفتگوی دوجانبه با اوباما در سازمان ملل را مطرح کرد. احمدی نژاد بر این باور است که روحانی به هر دلیلی در این عرصه نتوانسته از حقوق ملت دفاع کند (که کاملا نیز همینطور است) اما خودش این توان را دارد که از طریق مذاکره با امریکا بتواند نتیجه ای بهتر بگیرد.
اما واقعیت این است این مساله که چه کسی با آمریکا مذاکره کند و چه نتیجه ای بگیرد؛ یک مساله فرعی است زیرا نظر رهبر انقلاب در امتداد اندیشه حضرت امام؛ در این رابطه چیز دیگری است و آن «نفی اصل سودمند بودن مذاکره با امریکا و نتیجه گرفتن از این طریق» است:
«من امسال (روز اول سال ۹۲) در مشهد در جوار مرقد ثامن‌الحجج اعلام کردم؛ گفتم من حرفی ندارم؛ بعضی از مسئولین و دولتمردان - دولتمردان آن دولت، بعد هم دولتمردان این دولت - فکر میکنند در قضیه‌ی هسته‌ای ما با آمریکایی‌ها مذاکره کنیم [تا] موضوع حل بشود؛ گفتیم خیلی خب، اصرار دارید شما، در این موضوعِ بالخصوص بروید مذاکره کنید؛ ولی در همان سخنرانی اول امسال گفتم من خوشبین نیستم؛ مخالفتی نمیکنم اما خوشبین نیستم...» 28 بهمن 92
✅ عضویت در کانال👇
https://telegram.me/joinchat/BVLsRT1b_CpjlOgr8Br5oA
پیرامون نامه آقای احمدی نژاد خطاب به اوباما صحبت های بسیاری هست اما قابل تامل ترین بخش از این نامه آنجایی است که از او خواسته تا دو میلیارد پول غارت شده ی ایران را پس بدهد:
«اینجانب مشفقانه به شما نصیحت می کنم که اجازه ندهید این لکه ننگ و نقطه تاریک و حادثه تلخ به نام شما در تاریخ روابط یکسویه و غیرعادلانه دو کشور ثبت گردد و بی اعتمادی تاریخی تعمیق یابد.»
سوالی که پیش می آید این است که آیا دزدی اخیر امریکایی ها، «اولین» یا «تنها» لکه ننگ و نقطه ی تاریک کارنامه آنهاست که باعث شده تا آقای احمدی نژاد دست به قلم برده و از اوباما بخواهد با این کار باعث تعمیق بی اعتمادی بیشتر نشود یا این مساله صرفا بهانه ای برای نوشتن این نامه بوده است؟
پاسخ کاملا روشن است. در کارنامه ی سراسر سیاه و جنایت آمیز اوباما که از کشتار بی رحمانه صدها هزار انسان در جهان تا انواع تحریم های به اصطلاح فلج کننده علیه ایران را شامل می شود، دستبرد به بخشی از اموال ایران اساسا اقدام خلاف عادت یا جنایت جدیدی محسوب نمی شود اما اینکه چرا احمدی نژاد با این بهانه خطاب به اوباما نامه می نویسد، محل تامل است.
عده ای معتقدند هدف نگاشتن این نامه از سوی احمدی نژاد این بوده تا اگر نزدیک انتخابات 96 پول های غارت شده ایران توسط امریکا با هدف تقویت جریان غربگرا در بین افکار عمومی آزاد شد، این پروژه در عمل خنثی شود و این نامه سندی بر مطالبه ی حق ملت توسط احمدی نژاد به جای روحانی باشد.
اما نیت آقای احمدی نژاد از نوشتن این نامه هر آنچه که بوده فرع ماجراست و مهم تر پیامی است که این نامه به افکار عمومی ارسال می کند و آن پیام در خلاصه ترین حالت این است: «برای حل اختلافات با آمریکا روش گفتگو، نامه نگاری و ابزار دیپلماسی جواب می دهد.»
جناب دکتر احمدی نژاد انتقادی به اصل مذاکره و رابطه با آمریکا ندارد، از دید او اینکه چه کسی این کار را انجام دهد مهم است. کما اینکه در اواخر دولت دهم نیز به کرات مساله گفتگوی دوجانبه با اوباما در سازمان ملل را مطرح کرد. احمدی نژاد بر این باور است که روحانی به هر دلیلی در این عرصه نتوانسته از حقوق ملت دفاع کند (که کاملا نیز همینطور است) اما خودش این توان را دارد که از طریق مذاکره با امریکا بتواند نتیجه ای بهتر بگیرد.
اما واقعیت این است این مساله که چه کسی با آمریکا مذاکره کند و چه نتیجه ای بگیرد؛ یک مساله فرعی است زیرا نظر رهبر انقلاب در امتداد اندیشه حضرت امام؛ در این رابطه چیز دیگری است و آن «نفی اصل سودمند بودن مذاکره با امریکا و نتیجه گرفتن از این طریق» است:
«من امسال (روز اول سال ۹۲) در مشهد در جوار مرقد ثامن‌الحجج اعلام کردم؛ گفتم من حرفی ندارم؛ بعضی از مسئولین و دولتمردان - دولتمردان آن دولت، بعد هم دولتمردان این دولت - فکر میکنند در قضیه‌ی هسته‌ای ما با آمریکایی‌ها مذاکره کنیم [تا] موضوع حل بشود؛ گفتیم خیلی خب، اصرار دارید شما، در این موضوعِ بالخصوص بروید مذاکره کنید؛ ولی در همان سخنرانی اول امسال گفتم من خوشبین نیستم؛ مخالفتی نمیکنم اما خوشبین نیستم...» 28 بهمن 92
✅ عضویت در کانال👇
https://telegram.me/joinchat/BVLsRT1b_CpjlOgr8Br5oA
۴.۶k
۱۹ مرداد ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.