.
.
گلایه عادت چشمان خیس و بارانیست
دلم گرفته تر از ابرهای طوفانیست
چقدر ساده دل از خانهء دلم کندی
چقدر خاطره در کنج خانه زندانیست
همیشه عمر خوشی ها و خنده ها کوتاه
و گریه پشت مسافر چقدر طولانیست
حکایت من و تو، بازگشت، کور شدن
شبیه یوسف مصری و مرد کنعانیست
بهار دلخوشی ام روی دامنت جا ماند
تکان ندادی و رفتی دلم زمستانیست
کنار جادهء غربت غریبه ای می گفت
به هر کجا بروم آخرش پشیمانیست...
گلایه عادت چشمان خیس و بارانیست
دلم گرفته تر از ابرهای طوفانیست
چقدر ساده دل از خانهء دلم کندی
چقدر خاطره در کنج خانه زندانیست
همیشه عمر خوشی ها و خنده ها کوتاه
و گریه پشت مسافر چقدر طولانیست
حکایت من و تو، بازگشت، کور شدن
شبیه یوسف مصری و مرد کنعانیست
بهار دلخوشی ام روی دامنت جا ماند
تکان ندادی و رفتی دلم زمستانیست
کنار جادهء غربت غریبه ای می گفت
به هر کجا بروم آخرش پشیمانیست...
۱.۱k
۰۳ شهریور ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.