کسی می داند کجا سنگ صبوری می فروشند؟ دل غمگینی دارم که سا

کسی می داند کجا سنگ صبوری می فروشند؟ دل غمگینی دارم که سالهاست در آرزوی درد دل کردن با سنگ صبوری است تا رازهای مگویش را بی هراس از نگاه های غرق در سوء ظن، پچ پچه های مردد و نگاه های مشکوک، بر گوش سنگ صبورش زمزمه کند. و بیم آن را نداشته باشد که کسی قضاوتش کند. سرزنشش کند و باد، اسرار پنهانش را که کسی جز آینه نمی داند بر سراسر شهر منتشر کند،  تا مردم تصویر اندوهش را قاب بگیرند.دل غمگینی که در تمام عکس ها لبخند می زند تا کسی نفهمد غریبه ای در این حوالی پرسه می زند که راز شبهای سیاه را می داند و می ترسد از آنچه که نمی داند و از آنچه که میداند و آنچه که خواهد دانست و می ترسد از کلاغی که پرید از فراز سر ما و فرو رفت در اندیشه ی آشفته ی ابری ولگرد ... خبر ما را با خود به شهر ببرد کسی که نمی داند کجا سنگ صبوری می فروشد. رازهای من مدتهاست که در پستوی دلم خاک می خورد