چه دلتنگم دلم در سینه میلرزد ، نجاتم ده

چه دلتنگم دلم در سینه میلرزد ، نجاتم ده
کجا رفتی ، کجا رفتی ، بیا آب حیاتم ده

به چشمانت گرفتارم،که تیر در سینه ام میزد
میان بودن و مردن گرفتارم،بیا جانا ثباتم ده

نه زیبایی نه رعنایی فقط در دل کمین کردی
تو ای بانوی شعرهایم،نکن کیشم تو ماتم ده

لبانت رخنه کرده وای ، درون دین و دنیایم
از آن لبهای مستانه مرا امشب صفاتم ده

تو ،رقص موهایت شبیه به باد و گندم زار
به خرمن زار موهایت فقیرم ، تو زکاتم ده

درون ذات من مردن برای عشق دیرینه ست
بیا کاکتوس من، تو زندگی را هم به ذاتم ده

من درون غربت خویشم ، مثال سامیارانم
صبورم همچو حافظ ها بیا شاخه نباتم ده