ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯼ ﺧﯿﺲ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺳﭙﺎﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺁﻥ ﻫﺎ
ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯼ ﺧﯿﺲ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺳﭙﺎﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺩﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﺳﭙﺎﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﻭﺝ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﮔﺎﻧﻢ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢ ﺷﻮﺩ.
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻢ ﺯﯾﺮﺍ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﯾﻨﻪ ﯼ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ.
ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﺳﺖ.
ﭘﺲ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺨﺎﻭﺗﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻫﺎ ﻣﮑﻦ ﯾﺎ ﺍﺟﻮﺩ ﺍﻻﺟﻮﺩﯾﻦ...
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﺳﭙﺎﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﻭﺝ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﮔﺎﻧﻢ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢ ﺷﻮﺩ.
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻢ ﺯﯾﺮﺍ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﯾﻨﻪ ﯼ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ.
ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﺳﺖ.
ﭘﺲ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺨﺎﻭﺗﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻫﺎ ﻣﮑﻦ ﯾﺎ ﺍﺟﻮﺩ ﺍﻻﺟﻮﺩﯾﻦ...
۳.۷k
۰۹ خرداد ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.