نگیر از من نگاهت را وعطر ِ ناب موهایت

نگیر از من نگاهت را وعطر ِ ناب موهایت
تمام عاشقی هایم ، فدای آرزوهایت.

شبیه پیچ و خم های" هراز "و "جاده ی چالوس "
دلم آشفته ی پائیز ِ جنگل‌های موهایت.

شَرَر می ریزد از خُم خانه ی انگور چشمانت
و شیراز ِ غزل ها مست ِ احساس ِ سبوهایت .

چه احساس قشنگی دارد این مرداب آشفته
چه بی صبرانه می ماند ، در استقبال قوهایت .

من و تو ، ما شدن هامان ، یقیناً قصه خواهد شد
که من لبریز "ما " بودن! تو هم درگیر "او" ... هایت .

نگیر از من نگاهت را و عطر ِ ناب موهایت
تمام عاشقی هایم ، فدای آرزوهایت.