♦ ️روایت عبدالصمد ابراهیمی
♦ ️روایت عبدالصمد ابراهیمی
(کارشناس حقوقی باشگاه پرسپولیس)
از دیدار دیروزش با علیرضا بیرانوند:
🔺 نشستم تا همه حرفهایش را بزند.همه درد دل هایش را، همه بغض هایش را و همه آنچه در این دو سه روزه مانند انبار باروت درون خود نگه داشته بود.گفت و گفت و گفت.کجای قصه را کم گذاشتم؟ کجا؟ تو بگو.من که با همین ها زندگی کردم،من که مثل خیلی از اینها از صفر شروع کردم و خودشان مرا بالا و بالا و بالاتر بردند. خودشان از من این آدمی را ساختند که می بینی.این جایگاه را آنها به من دادند. چرا باید توهین بشنوم؟ حرف زد و من بیشتر سکوت کردم تا این بغض تلنبار شده اش فرو بریزد.
خشاب کلماتش که ته کشید گفتم می دانی کجای قصه ات اشتباه است؟ اینکه دست بگذاری روی عشق شان. اینکه کاری کنی و حرفی بزنی که بوی گس منت بدهد.گفت: به جون بچه ام خودت منو میشناسی.عصبانی بودم.همون یک لحظه. مگه میشه از اینجا و از اینها دل کند.گلایه هایشان،تند شدن هایشان همه اش قبول.اصلا میروم روی سکو کنار خودشان می نشینم.نه حتی روی نیمکت.روی سکو و تیم را تشویق را می کنم. تا ١٤٠٠.من هیچی توی دلم نیست.خودت بهتر میدونی.
خندیدم و گفتم:برو پسر.برو بچسب به تمریناتت.از تو با صفاتر که ته دلشان چیزی نیست همین هایی هستند که بخاطر عشق شان تند شدند.نه، همین ها قبلا وقتی باختید و ایستاده تشویق تان کردند این را ثابت کردند. راستی آخرین بازی ات کیه؟ سرش را انداخت پایین و گفت:هر وقت بیرونم کنند.
(کارشناس حقوقی باشگاه پرسپولیس)
از دیدار دیروزش با علیرضا بیرانوند:
🔺 نشستم تا همه حرفهایش را بزند.همه درد دل هایش را، همه بغض هایش را و همه آنچه در این دو سه روزه مانند انبار باروت درون خود نگه داشته بود.گفت و گفت و گفت.کجای قصه را کم گذاشتم؟ کجا؟ تو بگو.من که با همین ها زندگی کردم،من که مثل خیلی از اینها از صفر شروع کردم و خودشان مرا بالا و بالا و بالاتر بردند. خودشان از من این آدمی را ساختند که می بینی.این جایگاه را آنها به من دادند. چرا باید توهین بشنوم؟ حرف زد و من بیشتر سکوت کردم تا این بغض تلنبار شده اش فرو بریزد.
خشاب کلماتش که ته کشید گفتم می دانی کجای قصه ات اشتباه است؟ اینکه دست بگذاری روی عشق شان. اینکه کاری کنی و حرفی بزنی که بوی گس منت بدهد.گفت: به جون بچه ام خودت منو میشناسی.عصبانی بودم.همون یک لحظه. مگه میشه از اینجا و از اینها دل کند.گلایه هایشان،تند شدن هایشان همه اش قبول.اصلا میروم روی سکو کنار خودشان می نشینم.نه حتی روی نیمکت.روی سکو و تیم را تشویق را می کنم. تا ١٤٠٠.من هیچی توی دلم نیست.خودت بهتر میدونی.
خندیدم و گفتم:برو پسر.برو بچسب به تمریناتت.از تو با صفاتر که ته دلشان چیزی نیست همین هایی هستند که بخاطر عشق شان تند شدند.نه، همین ها قبلا وقتی باختید و ایستاده تشویق تان کردند این را ثابت کردند. راستی آخرین بازی ات کیه؟ سرش را انداخت پایین و گفت:هر وقت بیرونم کنند.
۶۰۶
۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.