سلام ای بهانه بارش ابرهای مهربانی...

سلام ای بهانه بارش ابرهای مهربانی...
سلام ای انعکاس امید نگاه خورشید به پهنه ی افق...
و سلام... ای مهربان ترین زمان.

زمین بدون حضور تو دلیلی برای طراوت ندارد...
و این چشمه ی خشک دل بدون لمس دستانت جوشش نخواهد داشت...
امید های اهل زمین با هر مذهب و آئین و نژاد به تبسم تو گره خورده... و مردمان شهر...
به خوبی می دانند که نبودن تو، دلیل بودن نامهربانی هاست....

آمدنت نوید فصل جدیدی برای کتاب زندگی است....
پیش از تو به وسعت تاریخ، یک فصل....
و حضور تو و قدم نهادنت بر خاک سرزمین دل آدمیان، فصلی نو...
بگذار تا عطر حضورت در این بهار بدون یار معطر کند لاله زار های شهر را...
و آمدنت دلیل زندگی مهربانی ها و مرگ نامهربانی ها باشد...
ای مهربان...
نا امیدی عالم و عالمیان را فرا گرفته...
همه منتظر قدوم تو هستند... .