◾ ️ دلنوشته ای از آقای موسوی واعظ استاد حوزه علمیه و عضو

◾ ️ دلنوشته ای از آقای موسوی واعظ استاد حوزه علمیه و عضو سابق مجلس خبرگان رهبری، که در این دوره صلاحیت ایشان احراز نشد.
بحمدالله حوزویان برای حمایت از حجت الاسلام رئیسی سنگ تمام گذاشتند. جامعه مدرسین، جامعه روحانیت، مجمع فضلا، تشکل اساتید حوزه، ائمه جمعه سراسر کشور و روحانیون در نمایندگی های ولی فقیه، بیش از 50 نفر از اعضای خبرگان رهبری، اعزام چند هزار طلبه برای تبلیغ، همه نشانه حضور فعال نهادهای روحانیت در عرصه انتخابات است. جلسه با شکوه جامعه مدرسین که با حضور بزرگان و رئیس جامعه و برخی از اعضای شورای نگهبان با سخنرانی یکی از اعضای خبرگان رهبری در حضور حجت الاسلام رئیسی برگزار شد. و همچنین متینگ تبلیغاتی ایشان در مصلی نماز جمعه که با حضور گسترده روحانیت و با سخنرانی عضو دیگری از خبرگان رهبری، شروع شد، بسیار باشکوه بود. امیدواریم نقش روحانیت و حوزه ها مفید و کار آمد باشد. در ادامه تأملی کوتاه به محضرعزیزان و اساتید گرامی تقدیم می کنم:

١ - در حالی که اکثر دانشگاهیان و بخش زیادی از نسل جوان به دلایل خاص با آقای روحانی هستند آیا این حجم آشکار از حمایت روحانیت، زمینه جبهه گیری حوزه در مقابل دانشگاه و نسل جوان نخواهد شد.؟
٢ - آمارهای رسمی نشان از پیروزی رئیس جمهور مستقر دارد آیا پیامد آن در دوهفته آینده شکست روحانیت و انزوای حوزه های علمیه، نخواهد بود. جامعه مدرسین و سایر نهادها چه تدبیری برای آن روز اندیشیده اند؟
٣ - زمزمه هایی در بین مردم شنیده می شود هزینه های هنگفت تبلیغاتی و جلسات و حق الزحمه چند هزار طلبه اعزامی از کجا می آید؟ در دوره های قبل همین سؤالات مطرح بود.
٤ - حضور اعضای محترم شورای نگهبان که باید داور بی طرف باشند در میتینگ تبلیغاتی نامزد خاص چه پیامی را مخابره می کند؟ یادمان نرفته است که در اشوب 88 به همین بهانه ها تمسک می کردند!!
٥ - آیا نامه علنی 50 نفر از اعضای خبرگان رهبری برای دعوت از یک نامزد ریاست جمهوری بر اساس محاسبه درستی صورت گرفته است؟ در صورت عدم توفیق در انتخابات چه می شود؟ آیا صرف احساس تکلیف بدون محاسبه دقیق، به صلاح حوزه و روحانیت و نظام ولایت فقیه است؟
٦ - کشاندن پای مرجعیت در حد سفر از قم به تهران و مشهد برای دعوت از یک کاندیدا و علنی کردن آن در رسانه ها، مقدسات ما را به کجا می برد؟ آیا مرجعیت یک هویت مکتبی و حیثیت و ناموس حوزه و تشیع است یا یک شأن نخبگی و علمی شخصی؟ آیا صاحب این شأن می تواند و حق دارد این منصب را خرج مسائل زودگذرسیاسی بکند؟
٧ - به راستی نقش عالمان و بزرگان و حوزویان در این مقطع خاص در جامعه 80 میلیونی کشور نقش هدایتی و پدری است یا نقش موضعگیری ای که آمار و نظرسنجی ها برای آن موفقیتی را نشان نمی دهند؟ فردای انتخابات چه توجیهی داریم باید اکثریت را گمراه معرفی کنیم یا خودمان اعتراف به زمان نشناسی کنیم؟ به گمانم شق اول را برمی گزینیم !!
٨ - در ادبیات سیاسی رایج همه دنیا انتخابات آغاز یک دوره جدید است نه پایان دوره، انتخابات برای ساختن کشور است نه برای تخریب آن. سرمایه های مادی و معنوی باید بمانند تا بعد از انتخابات از آنها استفاده شود. خرج کردن بی رویه و چوب حراج به سرمایه معنوی زدن، سازناکوکی از بی تدبیری و خستگی پایان راه را به گوش می رساند!!
٩ - آیا به صلاح ملک و ملت است که همه تخم مرغ ها را در یک سبد گذاشت؟
١٠ - این روزها همه درگیرشور و احساسات جانبدارانه هستند و فقیهانی که در روایات به حارسان و حافظان ملک و ملت تعبیر شده اند و در این شرایط حساس کشور، باید به اقصی المدینه نگاه کنند تا با رصد خویش در فرداها گرفتار فتنه دیگری نشویم، به گونه دیگری رفتار می کنند.
١١ - در دوره های قبل در میان هیاهوی احساسات گاهی نامه ای و طوماری از سوی جمعی از نخبگان حوزوی، صادر می شد و همگان را به عقلانیت و معنویت و آرامش و دوراندیشی دعوت می کرد. اما در این دوره گویا هزینه آن سنگین شده است و صدای تیشه هیچ فرهادی به گوش نمی رسد.
این مسوده دلنوشته ایست که امیدوارم سبب تأمل در موضوع شود.