سلام دوستان بزرگوارم در دین بزرگ اسلام خیلی در مورد مرگ ص

سلام دوستان بزرگوارم در دین بزرگ اسلام خیلی در مورد مرگ صحبت شده اما بنده تا حالا انقدر مطلبی رو به این زیبایی نخونده بودم که اگه مثبت به قضیه نگاه کنین نظرتون در مورد مرگ عوض میشه گفتم شاید به درد شما عزیزان هم بخوره
‍ #ﺟﺪﺍ_ﺷﺪﻥ_ﺭﻭﺡ_اﺯ_ﺑﺪﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﻗﻄﻌﯽ، ﺩرﮐﺴﺮﯼ ﺍﺯ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯿﺸﻮﺩ . ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﻨﺎﻥ
ﺳﺮﯾﻊ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺴﺘﻦ ﺁﻥ
ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ . ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎﺕ
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ
ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ . ﯾﻪ ﺣﺲ ﺳﺒﮏ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻮﺩﻥ .
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎﻟﻪ ﺫﻫﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺁﺭﺷﯿﻮ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻧﯿﻮﯼ ﺍﻭﺳﺖ
ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﮒ
ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﯾﮏ ﻓﯿﻠﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺡ
ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻧﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ . ﺷﺎﯾﺪ ﮔﻤﺎﻥ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ
ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺖ . ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ
ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ
ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺭﺍ 60 ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ . ﺍﻣﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ
ﻭﺍﻗﻊ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﯾﻦ ﺗﻌﺎﺭﯾﻒ ﺍﺳﺖ .
ﺑﺎ ﻣﺮﻭﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺭﻭﺡ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻧﻈﺮﺵ ﺑﻪ
ﺁﻥ ﺟﻠﺐ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯿﻬﺎﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ . ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ
ﺯﻣﺎﻥ ﺣﯿﺎﺕ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ
ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ . ﻣﯿﺰﺍﻥ ﻭ ﻧﻮﻉ
ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﻧﯿﻮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮﮐﺲ ﻣﺘﻐﯿﺮ ﺍﺳﺖ .
ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺶ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺟﺪﺍ ﻣﯿﮑﻨﺪ . ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﺳﺖ
ﻫﻢ ﻣﻨﻔﯽ . ﻣﺜﻼ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﻝ ﺩﻧﯿﺎ ﯾﮏ
ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻣﻨﻔﯽ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻫﻢﻧﻮﻋﯽ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﺤﺴﻮﺏﻣﯿﺸﻮﺩ . ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽﺳﺖ .
ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎ ﮐﺸﺸﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ
ﺭﻭﺡ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ
ﻫﺎﺩﯼ ﯾﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺟﻬﺖ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺎﺯ
ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ . ﯾﻌﻨﯽ ﺭﻭﺡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺩﻭ
ﮐﺸﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ . ﯾﮑﯽ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺍﺯ
ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ
ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ . ﺍﮔﺮ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺟﺴﻢ ﮔﺮﺩﺩ . ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﻝ ﮐﻨﺪﻥ ﺍﺯ
ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ
ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﺪ . ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﺭﻭﺡ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺴﻢ
ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺗﻼﺵ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺟﺴﻢ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﻨﺪ
ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮﺩ . ﻓﺸﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ "ﺭﻭﺡ "
ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺟﻬﺖ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﺴﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ
ﻭﺍﻗﻊ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ
ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﺟﺴﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ . ﭼﻮﻥ ﺟﺴﻢ ﺩﭼﺎﺭ
ﻣﺮﮒ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺩﯼ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ . ﭘﺲ
ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻓﺸﺎﺭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﺳﺖ ﻭ ﻫﯿﭻ
ﺭﺑﻄﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﻗﺒﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﯾﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﺍﯾﻦ
ﻓﺸﺎﺭ ﻫﯿﭻ ﺭﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﺷﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺪ
ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﮒ ﺷﺮﻭﻉ ﮔﺮﺩﺩ .
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻻﯾﻞ ﺗﻠﻘﯿﻦ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﻓﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ
ﻭﺍﻗﻊ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺳﻌﯽ
ﺩﺭ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺭﻭﺡ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻼﺵ ﺍﻭ
ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺮﻭﺩ .
ﻃﻮﺭﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﯾﮕﺮ ﺯﻧﺪﻩ
ﺍﯼ ﻭ ﻃﻮﺭﯼ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮐﯽ ﮐﻦ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﯽ
ﻣﯿﺮﯼ ...
ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ، ﺷﺎﯾﺪ ﺳﺎﻟﻬﺎ
ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﮕﺬﺭﺩ . ﺑﺤﺚ ﺭﻭﺡ ﻫﺎﯼ
ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﻫﻤﯿﻦ
ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﺳﺖ . ﮔﺎﻫﯽ ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻓﺮﺩ ﻓﻮﺕ ﺷﺪﻩ
ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻗﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﺴﻤﯽ ﮐﻪ
ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺛﺮﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪ .
ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﮎ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﺮﺳﯿﻢ :
ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ
ﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﺑﺮ ﻫﯿﭻ ﻣﭙﯿﭻ ...
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ
ﺑﺒﯿﻦ ﻭ ﺩﻝ ﻣﺒﻨﺪ
ﭼﺸﻢ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯ ﻭ ﺩﻝ ﻣﺒﺎﺯ
ﮐﻪ ﺩﯾﺮ ﯾﺎ ﺯﻭﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﺬﺷت⚚