خون حسین علیه السلام را مال التجاره برای مقام و منصب این
خون حسین علیه السلام را مال التجاره برای مقام و منصب این و آن نکنید
آیت الله وحید خراسانی:
کامل الزیارات را بخوانید و بفهمید که در آنجا امام علیه السلام چه می‌فرماید... هیچ پیغمبر مرسلی نیست، هیچ ملک مقرّبی نیست، مگر اینکه آرزو دارد که خدا به او اذن بدهد تا به زیارت قبر حسین بن علی علیه السلام بیاید. عبارتِ «هیچ پیغمبر مرسلی نیست، هیچ ملک مقربی نیست»، امر سهل و آسانی نیست. این است سید الشهدا علیه السلام! این است آن کسی که عاشورا را سرپا کرد و «لَا یَوْمَ کَیَوْمِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ» را به وجود آورد!
این است آن کسی که هر شب جمعه بدون استثنا از نخستین تا آخرین نبی، از اولین تا آخرین وصی، باید کنار قبر او سلام بدهد. و امیر المؤمنین علیه السلام هر شب جمعه که به زیارتش می‌آید، خصوصیتی که دارد این است که یک فاتحه برای اموات مدفون در کربلا می‌خواند، که آن فاتحه وقتی قسمت می‌شود، به هر کس آنچه می‌رسد بیش از آن است که در بیانی بگنجد و در قلمی تحریر شود. این سید الشهدا علیه السلام است! امام حسین علیه السلام این است!
خون او چنین خونی است! این خون را مال التجاره برای مقام و منصب این و آن نکنید. این خون فقط باید سرمایۀ حق شود و حق هم سه کلمه بیش نیست؛ حق اول: "فتَعَالَی اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ"، خون حسین بن علی علیه السلام در مرحلۀ اول باید در این حق صرف شود. حقّ دوم: "هوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَی وَ دِینِ الْحَقِّ"، این حقّ دومی است که خون آن حضرت باید در آن صرف شود. حقّ سوم هم: "السَّلَامُ عَلَی الْحَقِ الْجَدِید". نتیجه اینکه عاشورا فقط باید در سه کلمه صرف شود: خدا، دین خدا، امام زمان عجل الله تعالی فرجه.
خونی که وقتی ریخته شد، ابا عبد اللّٰه علیه السلام فرمود: "بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ فِی سَبِیلِ اللَّه"، این خون را در راه خدا صرف کنید، تا خیر دنیا و آخرت نصیبتان شود و الّا خسر الدنیا و الآخره خواهید شد. "ذلِکَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ". (۲۲ فروردین ۱۳۷۸)
آیت الله وحید خراسانی:
کامل الزیارات را بخوانید و بفهمید که در آنجا امام علیه السلام چه می‌فرماید... هیچ پیغمبر مرسلی نیست، هیچ ملک مقرّبی نیست، مگر اینکه آرزو دارد که خدا به او اذن بدهد تا به زیارت قبر حسین بن علی علیه السلام بیاید. عبارتِ «هیچ پیغمبر مرسلی نیست، هیچ ملک مقربی نیست»، امر سهل و آسانی نیست. این است سید الشهدا علیه السلام! این است آن کسی که عاشورا را سرپا کرد و «لَا یَوْمَ کَیَوْمِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ» را به وجود آورد!
این است آن کسی که هر شب جمعه بدون استثنا از نخستین تا آخرین نبی، از اولین تا آخرین وصی، باید کنار قبر او سلام بدهد. و امیر المؤمنین علیه السلام هر شب جمعه که به زیارتش می‌آید، خصوصیتی که دارد این است که یک فاتحه برای اموات مدفون در کربلا می‌خواند، که آن فاتحه وقتی قسمت می‌شود، به هر کس آنچه می‌رسد بیش از آن است که در بیانی بگنجد و در قلمی تحریر شود. این سید الشهدا علیه السلام است! امام حسین علیه السلام این است!
خون او چنین خونی است! این خون را مال التجاره برای مقام و منصب این و آن نکنید. این خون فقط باید سرمایۀ حق شود و حق هم سه کلمه بیش نیست؛ حق اول: "فتَعَالَی اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ"، خون حسین بن علی علیه السلام در مرحلۀ اول باید در این حق صرف شود. حقّ دوم: "هوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَی وَ دِینِ الْحَقِّ"، این حقّ دومی است که خون آن حضرت باید در آن صرف شود. حقّ سوم هم: "السَّلَامُ عَلَی الْحَقِ الْجَدِید". نتیجه اینکه عاشورا فقط باید در سه کلمه صرف شود: خدا، دین خدا، امام زمان عجل الله تعالی فرجه.
خونی که وقتی ریخته شد، ابا عبد اللّٰه علیه السلام فرمود: "بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ فِی سَبِیلِ اللَّه"، این خون را در راه خدا صرف کنید، تا خیر دنیا و آخرت نصیبتان شود و الّا خسر الدنیا و الآخره خواهید شد. "ذلِکَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ". (۲۲ فروردین ۱۳۷۸)
۹۵۹
۳۱ شهریور ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.