دختر بودن! حتی کلمه اش هم مرا یاد مسئولیت سنگینش می انداز

دختر بودن! حتی کلمه اش هم مرا یاد مسئولیت سنگینش می اندازد. ب راستی ک دختر بودن سخت است. دختر ک باشی ت تنها فرد خانواده هستی ک مامان باهات درد ودل میکنه. و ت تنها کسی هستی ک با دل وجان گوش میدهی و غم خوار مادر میشی. و از آن موقع است ک تو با اشک های مادر آرامتر میگریی. بخشی از مشکلاتش، مشکلات توام میشه و از اونجاست ک باید بیشتر هوای مادرت را داشته باشی. و بعد از آن چون وقت بیشتری را در خانه سپری میکنی فقط تو هستی ک شاهد سپیدی موی پدرت هستی. شاهد خستگیاش، تو فکر فرو رفتناش، دم برنزدناش میشی. دوست داداش ک نباشی ولی همیشه پشتش هستی و طرف دار دو آتیشش ت خونه. دختر ک باشی میشی همدم خواهرت. تو سختیا ی چشم اون اشکه و دو چشم تو خون.و با ی دردش صدتا درد بهت اضافه میشه و تو دم نمیزنی. دختر ک باشی مسئولیت خونه میفته گردنت و این توقع درست بعداز اتمام خاله بازی های بچگیمان شروع میشود ک بازی، بازی تبدیل ب واقعیت میشن. دختر ک باشی تنها و اولین نفر هستی ک کوتاه میای، قانع میشی، خواسته هاتو گلچین میکنی، نق نمیزنی و گله نمیکنی. و حتی حقیم برا شکایت کردن نداری. چون غرور داری، انصاف داری و درک. چون شرم داری از چروک های رو صورت پدرو پا درد های مادر. دختر ک باشی فقط توئی اشک ریز شبانه ی خانواده. کی گفته دغدغه دخترا سِت نبودن رژلبشون با رنگ لاکشونه!؟ دخترا فقط با شیطنتاشون، خنده هاشون، سِتاشون، عروسکاشون. فقط حال خودشونو خوب جلوه میدن برای خراب نشدن حال عزیزاشون. درسته دختر ک باشی لوس بابا میشی، مادر همه عروسکای یتیم میشی، دوست خیلیا میشی و عاشق پاستیل و لواشک میشی. ولی حال دخترا رو نمیشه از چهرشون فهمید. اون نگاهشه ک دنیا حرف داره‌. حال دخترو از بالشت خیس شده از اشکاش ، از هق هق های نیمه شبیش ، از دردو دلای سحری با خداش،‌ از بغصای یواشکی تو تنهایاش میشه فهمید. من نمیگم مرد بودن کار ساده ایست! فقط قبول کنیم دختر بودن کار سختیست...:)