بگذار ، که بر شاخه این صبح دلاویز

بگذار ، که بر شاخه این #صبح دلاویز
بنشینم و از #عشق سرودی بسرایم
آنگاه ، به صد شوق ، چو مرغان #سبکبال ،
پر گیرم ازین بام و به سوی #تو بیایم

من نیز چو #خورشید ، دلم زنده به #عشق است
راه #دل خود را ، نتوانم که نپویم
هر #صبح ، در آیینه جادویی خورشید
چون می نگرم ،
#او
#همه
#من ،
#من
#همه
#اویم !


#فریدون_مشیری