الله الله ربی لا اشرک به شیئا
الله الله ربی لا اشرک به شیئا
سعید بن یسار می گوید به حضرت صادق (ع) عرضه داشتم
[چه بسیار] غم ها بر دلم وارد می شود حضرت صادق الائمه (ع) فرمود بسیار بگو " خداوند [عالی رتبه ] است پروردگار من که هیچ کس را شریک او نمی سازم، پس هنگامی که از وسوسه یا حدیث نفس ترسیدی بگو بارالها من بنده [و مقهور و ذلیل و محتاج ] توام و فرزند بنده و عبد توام و فرزند کنیز و خادم توام. زمام امورم در دست مشیت و تقدیر توست. حکم تو در همه مقدرات من عین عدل [و انصاف] است و مشیت تو بر همه امور من جاری است [و راه فرار از قدرت کامله تو را ندارم و به ناتوانی و تقصیر خود و علو رتبه و نهایت قدرت تو اقرار میکنم.] بارخدایا به تمام اسماء مبارکت که آنها را در کتاب مقدست [از سر لطف و بنده پروری و آزمایش بندگان و مجازات معاندان] نازل فرموده ای یا به بندگان [صالح] خود آموخته ای یا آن اسماء حسنایی که آنها را بنابر مصالحی در پرده غیب مخفی داشته ای، تو را [از سر شکر و نیاز و با خوف و امید] می خوانم که [ابتدا] بر محمد و آل محمد [که بهترین و محبوب ترین عباد تو هستند ] درود و رحمت [و برکات] خود را فرو فرستی و [خداوندا از تو می خواهم که] قرآن کریم را مایه روشنایی چشم من و بهار قلبم و روزنه امیدی برای رفع و دفع غم من و سبب رفتن نگرانی ها و ناراحتی هایم قرار دهی، [آری] خداوند است پروردگار [ و مایه امید و پشتیبان ] من، که هیچ کس شریک [و همتای] او نیست. [و اگر بنابر مصالحی ضرر و زیان و محنتی در تقدیرات او بر من باشد کسی را یارای مقابله نیست و اگر او خواستار نعمت و گشایش و رحمتی بر من باشد هیچ کس و هیچ نیرویی توان مخالفت ندارد.]
عَنْ سعَیِدِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) یَدْخُلُنِیَ الْغَمُّ فَقَالَ أَکْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لَا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً فَإِذَا خِفْتَ وَسْوَسَةً أَوْ حَدِیثَ نَفْسٍ فَقُلِ اللَّهُمَّ إِنِّی عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ نَاصِیَتِی بِیَدِکَ عَدْلٌ فِیَّ حُکْمُکَ مَاضٍ فِیَّ قَضَاؤُکَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ أَنْزَلْتَهُ فِی کِتَابِکَ أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِکَ أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ نُورَ بَصَرِی وَ رَبِیعَ قَلْبِی وَ جِلَاءَ حُزْنِی وَ ذَهَابَ هَمِّی اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لَا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً
الکافی ج 2 ص 561 ح 16 سند صحیح
سعید بن یسار می گوید به حضرت صادق (ع) عرضه داشتم
[چه بسیار] غم ها بر دلم وارد می شود حضرت صادق الائمه (ع) فرمود بسیار بگو " خداوند [عالی رتبه ] است پروردگار من که هیچ کس را شریک او نمی سازم، پس هنگامی که از وسوسه یا حدیث نفس ترسیدی بگو بارالها من بنده [و مقهور و ذلیل و محتاج ] توام و فرزند بنده و عبد توام و فرزند کنیز و خادم توام. زمام امورم در دست مشیت و تقدیر توست. حکم تو در همه مقدرات من عین عدل [و انصاف] است و مشیت تو بر همه امور من جاری است [و راه فرار از قدرت کامله تو را ندارم و به ناتوانی و تقصیر خود و علو رتبه و نهایت قدرت تو اقرار میکنم.] بارخدایا به تمام اسماء مبارکت که آنها را در کتاب مقدست [از سر لطف و بنده پروری و آزمایش بندگان و مجازات معاندان] نازل فرموده ای یا به بندگان [صالح] خود آموخته ای یا آن اسماء حسنایی که آنها را بنابر مصالحی در پرده غیب مخفی داشته ای، تو را [از سر شکر و نیاز و با خوف و امید] می خوانم که [ابتدا] بر محمد و آل محمد [که بهترین و محبوب ترین عباد تو هستند ] درود و رحمت [و برکات] خود را فرو فرستی و [خداوندا از تو می خواهم که] قرآن کریم را مایه روشنایی چشم من و بهار قلبم و روزنه امیدی برای رفع و دفع غم من و سبب رفتن نگرانی ها و ناراحتی هایم قرار دهی، [آری] خداوند است پروردگار [ و مایه امید و پشتیبان ] من، که هیچ کس شریک [و همتای] او نیست. [و اگر بنابر مصالحی ضرر و زیان و محنتی در تقدیرات او بر من باشد کسی را یارای مقابله نیست و اگر او خواستار نعمت و گشایش و رحمتی بر من باشد هیچ کس و هیچ نیرویی توان مخالفت ندارد.]
عَنْ سعَیِدِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) یَدْخُلُنِیَ الْغَمُّ فَقَالَ أَکْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لَا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً فَإِذَا خِفْتَ وَسْوَسَةً أَوْ حَدِیثَ نَفْسٍ فَقُلِ اللَّهُمَّ إِنِّی عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ نَاصِیَتِی بِیَدِکَ عَدْلٌ فِیَّ حُکْمُکَ مَاضٍ فِیَّ قَضَاؤُکَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ أَنْزَلْتَهُ فِی کِتَابِکَ أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِکَ أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ نُورَ بَصَرِی وَ رَبِیعَ قَلْبِی وَ جِلَاءَ حُزْنِی وَ ذَهَابَ هَمِّی اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لَا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً
الکافی ج 2 ص 561 ح 16 سند صحیح
۹۳۹
۱۸ بهمن ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.