۲-مشاوران با استعداد رو پیدا کنید.

۲-مشاوران با استعداد رو پیدا کنید.

در دوران تحصیل دانشگاهی شما خیلی بیشتر به توصیه های مشاور های متخصص نیاز پیدا می کنید تا در دوران قبل از دانشگاه. برای پیدا کردن چنین افرادی باید به افراد متخصص در زمینه ی رشته ی مورد نظر و کسانی که شغل و حرفه ی ثابت و پایدار دارن، مراجعه کنید.

اگه فردی تو هیئت علمی دانشگاه استادیار یا دانشیار هست، این به این معنیه که هنوز به طور کامل نتونسته جایگاه خودشو در حد یه استاد تثبیت کنه. معمولا انتخاب این چنین افرادی به عنوان مشاور توصیه نمیشه، چون آینده ی خود این افراد همنوز به شکل قطعی مشخص نیست.

از اونجایی که گرفتن مدرک پی.اچ.دی تو اکثر رشته ها چیزی حدود ۵ تا ۷ سال طول می کشه، شما برای انتخاب مشاور به کسی احتیاج دارید که به مدت طولانی توی اون دانشگاه حضور داشته و تجربه های زیادی به دست آورده.

زمان کافی بذارید تا بتونید مقاله ها و پژوهش های استاد مورد نظر رو به طور کامل بررسی کنید و فقط به اطلاعات و رزومه های روی وبسایت بسنده نکنید. کتاب ها و مقالات وی رو بخونید و ببینید که اون شخص در اون رشته ی علمی به خصوص چه پیشرفت هایی رو تونسته ایجاد کنه.