به فرصت این روزهای باقیمانده از سال

به فرصت این روزهای باقیمانده از سال
به احترام زندگی که تقدیم شد تا معجزه وار تجربه شود
به احترام زخم ها که درس شدند و با هر بار عمیق تر شدن، زنگِ اخطار شدند؛
عمرِ عزیز را پای بیهودگی ها تلف نکنید
رفتنی های مانده را بفرستید بروند
مانده ها سمِ خطرناکِ دل و روان و تن اند...
رها کنید نشدنی هایِ کش آمده را
که هر چقدر دیرتر کشیده اش دردناک تر...
جا باز کنید برای آمدنی هایِ پشت در مانده
نفسی تازه کنید...
به تنهایی لاکردار لبخند بزنید
جوری که نفهمد از او ترسیده اید
آنقدر باشید که او پا پس بکشد...
خدا و شانس و قسمت را رها کنید
خودتان را بچسبید
هر چه میخواهید از خودتان بخواهید
هر چند که اندک گیرتان بیاید، هر چقدر که خسته باشید...
اگر پی عشقید عشق را بسازید
ساختن کجا و گدایی کردن کجا...!
اگر قرار به زندگی ست برگ های مرده را هَرَس کنید
اگر قرار به مردن است... چه کسی میداند کی و چطور
پس تا آن روز
اضافه بر آنچه که ذاتِ زندگیست، خون بر دل دلگیرتان نکنید
چه چاره ای غیرِ این...