باز نسیم نبودنت به آرامی در لابه لای لحظه هایم زوزه میکشد

باز نسیم نبودنت به آرامی در لابه لای لحظه هایم زوزه میکشد
و تنهاییم را به رخ در و دیوارخانه میکشد
دلتنگم و نبودنت را در کوچه پس کوچه های تنهایی فریاد می زنم
تو به اندازه تمام روزهای رفته ات در لحظه هایم حضور داری
جای خالیت درقلبم سالهاست خانه نموری شده...
در سطر سطر دفترم نبودنت غوغا میکند
اشکهایم مجال نوشتن نمیدهند
تمام ذهن مرا سوالات بی جوابی فرا گرفته که فقط تو جوابش را می دانی ..
نمی دانی ..
نمی دانی که نبودنت را هر روز چگونه درد می کشم
چقدر این روزها دلم رسیدن می خواهد....