این غزل علامه حسن زاده خیلی دوست دارم:

این غزل علامه حسن زاده خیلی دوست دارم:

من این دنیای فانی را نمی خواهم نمی خواهم
من این لّذات آنی را نمی خواهم نمی خواهم
به جز محبوب یکتایم نمی دانم نمی دانم
به جز آن یار جانی را نمی خواهم نمی خواهم
به جز راه وصالش را نمی پویم نمی پویم
جز این ره کامرانی را نمی خواهم نمی خواهم
به فطرت عشق پاکش را به دل دارم به دل دارم
دگر معشوق ثانی را نمی خواهم نمی خواهم
دلم از وی نشانی را به من داده به من داده
ز دیگر کس نشانی را نمی خواهم نمی خواهم
به جز بار حضوری را نمی یارم نمی یارم
سبکبارم، گرانی را نمی خواهم نمی خواهم
به جان درد و غم او را خریدارم خریدارم
ز غیرش مهربانی را نمی خواهم نمی خواهم
دل بشکسته می خواهم ندانستم ندانستم
دگر من شادمانی را نمی خواهم نمی خواهم
به جز قرآن کتابی را نمی خوانم نمی خوانم
به جز سبع المثانی را نمی خواهم نمی خواهم
علی و آل پاکش را پذیرفتم پذیرفتم
فلانی و فلانی را نمی خواهم نمی خواهم
حسن را در لقای خود نگهدارش نگهدارش
که بی تو زندگانی را نمی خواهم نمی خواهم
-------
از پایگاه اطلاع رسانی حوزه