💠 فـضـیـلـت ‎گـریاندن و سـرودن شـعـر در رثـای امـام حـسـی

💠 فـضـیـلـت ‎گـریاندن و سـرودن شـعـر در رثـای امـام حـسـیـن (ع)



‎1. ابوهارون مکفوف می‌گوید:
امام صادق علیه‌السلام به من فرمودند:

ای اباهارون، برای من در مرثیه حسین علیه‌السلام شعری بخوان.
من شروع به خواندن کردم؛ پس حضرت گریه کردند.
سپس فرمودند:
آن‌چنان‌ که برای خود می‌خوانی (یعنی با آهنگ محزون و رقت‌آور)، برایم بخوان.
پس من شروع به خواندن کردم و گفتم:
‎اُمْرُرْ علی جدث الحسین         فقل لأعظمه الزّکیت ...
‎بر مزار حسین علیه‌السلام بگذر و به استخوان‌های پاک پیکرش بگو...

‎حضرت گریستند، سپس فرمودند:
بیشتر بخوان. من قصیده دیگری را خواندم.
حضرت بازهم گریستند و (من) صدای گریه [زنان] را از پشت پرده شنیدم.
چون از خواندن فارغ شدم، فرمودند:
ای هارون؛ هرکس شعری در سوگ حسین علیه‌السلام بخواند و خود بگرید و ده‌تن را بگریاند، بهشت برای آنان نوشته می‌شود
و هرکس در سوگ حسین علیه‌السلام شعری بخواند و خود بگرید و پنج نفر را بگریاند، بهشت برای آنان ثبت گردد، و هرکس در سوگ حسین علیه‌السلام شعری بخواند و خود بگرید و یک نفر را بگریاند، بهشت برای آن دو نوشته می‌شود و هرکس نزد او یادی از حسین شود و از چشمانش به اندازه بال مگسی اشک بیرون آید، پاداش او بر عهده خداوند عزوجل است و او جز به بهشت برای وی راضی نمی‌شود.

📚 (ثواب الأعمال/111)

🕯

‎2. زید شحام می‌گوید:
امام صادق علیه‌السلام به جعفربن عفان طائی فرمودند:
ای جعفر؛ به من خبر رسیده که تو در مرثیه حسین علیه‌السلام نیکو شعر می‌گویی.
عرض کرد: آری، خدا مرا فدای شما گرداند. فرمودند: شعری بخوان.
پس او شعری خواند.
آن حضرت و کسانی‌که گرد او بودند، گریستند و اشک بر صورت و محاسن آن‌ حضرت جاری شد. آن‌گاه فرمودند:
ای جعفر؛ به خدا سوگند، ملائکه مقرب خدا حاضر بودند و سخن تو را درباره حسین علیه‌السلام می‌شنیدند و هم‌چون ما، بلکه بیشتر از ما گریستند.
خداوند در این ساعت تمام [نعمت‌های] بهشت را بر تو واجب گردانید و تو را آمرزید.
ای جعفر؛ آیا بیش‌از این بگویم؟
عرض کرد: آری ای سرور من!
فرمودند: هرکس درباره حسین علیه‌السلام شعری بگوید و بگرید و بگریاند، خداوند بهشت را بر او واجب گرداند و او را بیامرزد.

📚 (وسائل‌الشیعه/10/64)

🕯 🕯

‎3. ابوعُمارَه نوح‌سرا گوید:
امام صادق علیه‌السلام به من فرمودند:
ای اباعماره؛ شعری در سوگ حسین علیه‌السلام برایم بخوان.
من خواندم و حضرت گریستند. باز خواندم و آن حضرت گریستند و باز خواندم و باز امام گریستند.
به خدا قسم، پیوسته شعر می‌خواندم [و آن حضرت می‌گریست]، تا آن‌که از اندرون خانه صدای گریه شنیدم.
در این هنگام امام علیه‌السلام فرمودند: ای اباعماره؛ هرکس در سوگ حسین علیه‌السلام شعری بخواند پنجاه نفر را بگریاند، بهشت پاداش اوست،
و هرکس در سوگ حسین علیه‌السلام شعری بخواند چهل نفر را بگریاند، بهشت اجر اوست،
و هرکس در سوگ حسین علیه‌السلام شعری بخواند سی‌نفر را بگریاند، بهشت برای اوست
و هرکس در سوگ حسین علیه‌السلام شعری بخواند و بیست تن را بگریاند، بهشت از آن اوست و هرکس در سوگ حسین علیه‌السلام شعری بخواند و ده‌نفر را بگریاند، بهشت برای اوست
و هرکس در سوگ حسین علیه‌السلام شعری بخواند و یک نفر را بگریاند، بهشت برای اوست،
و هرکس در سوگ حسین علیه‌السلام شعری بخواند و خود بگرید، بهشت از آن اوست و هرکس در عزای حسین شعری بخواند و تباکی کند، بهشت از برای اوست.

📚 (ثواب‌الأعمال، 112)

🕯 🕯 🕯

‎منظور از تباکی این است که اگر به انسان حالت گریه دست نداد، خود را به گریه وادارد؛ چنان‌که ابن‌اثیر آن حالات را تکلف‌البکاء معنی می‌کند و در تفسیر جمله فان لم تجدوا بکاء فتباکوا می‌گوید: ای تکلفوا‌البکاء.
📚 (النهایه،1/150)


‎در فرهنگ شیعه، توصیه به تباکی، تنهای برای عزاداری نیست؛ بلکه برخی روایات، تباکی را در نماز واجب یا هنگام درخواست حاجت از خداوند متعالی نیز، توصیه کرده‌اند؛
چنان‌که کلینی در باب «دعا» احادیثی نقل کرده است که به این امر توصیه می‌کنند؛ از آن جمله؛

‎امام صادق علیه‌السلام فرمودند:
[هنگام دعا] اگر گریه‌ات نیامد، خود را به گریه وادار کن.

📚 (کافی، 2/350)

🌷

‎سعیدبن یسار می‌گوید:
به امام صادق علیه‌السلام عرض شد: هنگام دعا، گریه‌ام نمی‌گیرد؛ [اما] خود را وادار به گریه می‌کنم.
فرمودند: اشکالی ندارد. گریه کن؛ هرچند به اندازه سر یک مگس باشد.
🕯
امام صادق علیه‌السلام به ابوبصیر فرمودند:
اگر از پیشامدی می‌ترسی یا حاجتی داری، ‌با نام خدا آغاز کن و او را چنان‌که شایسته است، تمجید و ثنا کن. آن‌گاه بر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم درود فرست و سپس ح