دستـم را بالا مـی برم

دستـم را بالا مـی برم

و آسمان را پایین مــی کشـم

می خواهــم بزرگــی زمین را نشانِ آسمان دهـم !

تا بداند

گمشده ے من

نه در آغـوش اوست . . .

که در همین خاک بــی انتهاست

آنقدر از دل تنگـی هایـم برایش

خواهـم گفت

تا ســرخ شود . . .

تا نـــم نــم بگرید . . .

آن وقت رهایش مــی کنـم

و مـی دانم

کســـی هــرگــز نــخواهد دانست

غـــــم آن غروب بارانـــی

همه از دلتنگـی هاے من بود . . . !