روزی می رسد که ما در سایه آسمان ستاره باران میشویم و این

روزی می رسد که ما در سایه آسمان ستاره باران میشویم و این شهر را با فریاد های عاشقانه مان رنگین کمان میکنیم روزی می رسد که ما تمام چراغ های این شهر را روشن میکنیم و از بلند ترین بامش نظاره گر شهری میشویم که دیگر چراغ هایش نور ندارند چشمهایش خنده ندارند هوایش تنفس ندارد آشیانه هایش حیاط ندارد عاشقانش معشوقه ندارند کودکانش کار دارند نسل هایش بغض دارند آری اکنون تماشایش میکنم از پشت قاب شیشه ای اتاقم؛شهری را که در آن ندارمت تهران من بی تو پر از بغض است بیا و رنگ بویش را به سال های قبل از انقلاب ببر سال هایی پر از استرس کنار ساحل خزر با موهای آشفته خیس بیا که با آمدنت کافر میشوم و کشف حجاب میکنم...

#فاطیما_نیکپور
#ازدواج