نامه شماره چهار

نامه شماره چهار
حقیقتا پشت این ابر های سیاه معجزه ای انتظارم را میکشد...معجزه ای به نام تو...
تویی که تلخی قهوه های زندگیمو با طعم رویایی لته های هول هولکی ظهرانه عوض کردی...تویی که طعم گس زندگیرو با شیرینی وجودت شستی و بردی...تویی که این روز ها عالمی انتظارت را میکشند...و اما من...منی که هیچ وقت تو زندگیش به گنگی و محوی این روزها نبود...منی که این روزها اندکی دور تر می ایسته و به همهمه ی فراگیر وجود تو نگاه میکنه...گاهی میترسه از این حجم شور و اشتیاق...اخر مگر چه شده...معجزه ای رخ داده...معجزه ای به نام من...معجزه ای برای من