برخورد ستاره های نوترونی رازهای کیهان را برملا می سازد.
برخورد ستاره های نوترونی رازهای کیهان را برملا می‌سازد.__
رصد برخورد دو ستارۀ نوترونی در آگوست ۲۰۱۷ توسط اخترشناسان سراسر جهان، چیزهای بسیار جالبی در مورد کیهان به ما آموخت. حالا دانشمندان از آن رویداد برای اصلاح یکی از بنیادی‌ترین ویژگی‌های کیهان- یعنی ثابت هابل- استفاده کردند.
«ثابت هابل» نامی است که به سرعت گسترش کیهان داده شده؛ و اختلاف در این اندازه‌گیری برای مدت‌ها کیهان‌شناسان را به دردسر انداخته بود. طبق داده‌های ماهوارۀ پلانک که تابش پس زمینه مایکروویو کیهانی (شرایط جهان اولیه در ۳۸۰ هزار سال پس از بیگ بنگ) را اندازه‌گیری کرد، ثابت هابل باید ۶۷٫۴ کیلومتر در ثانیه در هر مگاپارسک باشد.
روشی برای اندازه‌گیری آن وجود دارد
روشی دیگر با استفاده از مطالعۀ سحابی‌های باقی مانده از ابرنواختر نوع Ia است. این روش مربوط به زمان قدیم است، زمانی که ادوین هابل تغییرات داپلر آنها- یعنی تغییرات در طول موج نور با حرکت سحابی‌ها و دورتر شدن آنها- را مشاهده کرد. این روش بتازگی نتیجۀ ۷۲٫۷۸ کیلومتر در ثانیه در هر مگاپارسک را به دست آورده است.
با این حال یک روش جدیدتر، استفاده از واحدهای استانداردی نظیر ستاره‌های متغیر قیفاووسی که درخشندگیِ مشخص آنها موجب محاسبات دقیق فاصله می‌شود. و اینجاست که مشکل به وجود می‌آید؛ زیرا این معیارها موجب سریع‌تر شدن ثابت هابل می‌شوند.
اخیراً معیاری بر اساس حرکات هفت ستاره متغیر قیفاووسی، نتیجۀ ۷۴٫۰۳ کیلومتر در ثانیه در هر مگاپارسک را به دست آورده است. خب معضل را می‌بینید. اخترفیزیک‌دان آدام دلر، از دانشگاه صنعتی سوینبرن، بیان داشت: «یا یکی از آنها اشتباه است یا مدل‌های فیزیک که از آنها پشتیبان می‌کند، اشتباه است. ما می‌خواهیم بدانیم واقعاً چه اتفاقی در جهان می‌افتد، پس به …. بررسی مستقلی نیاز داریم.»
رصد برخورد دو ستارۀ نوترونی در آگوست ۲۰۱۷ توسط اخترشناسان سراسر جهان، چیزهای بسیار جالبی در مورد کیهان به ما آموخت. حالا دانشمندان از آن رویداد برای اصلاح یکی از بنیادی‌ترین ویژگی‌های کیهان- یعنی ثابت هابل- استفاده کردند.
«ثابت هابل» نامی است که به سرعت گسترش کیهان داده شده؛ و اختلاف در این اندازه‌گیری برای مدت‌ها کیهان‌شناسان را به دردسر انداخته بود. طبق داده‌های ماهوارۀ پلانک که تابش پس زمینه مایکروویو کیهانی (شرایط جهان اولیه در ۳۸۰ هزار سال پس از بیگ بنگ) را اندازه‌گیری کرد، ثابت هابل باید ۶۷٫۴ کیلومتر در ثانیه در هر مگاپارسک باشد.
روشی برای اندازه‌گیری آن وجود دارد
روشی دیگر با استفاده از مطالعۀ سحابی‌های باقی مانده از ابرنواختر نوع Ia است. این روش مربوط به زمان قدیم است، زمانی که ادوین هابل تغییرات داپلر آنها- یعنی تغییرات در طول موج نور با حرکت سحابی‌ها و دورتر شدن آنها- را مشاهده کرد. این روش بتازگی نتیجۀ ۷۲٫۷۸ کیلومتر در ثانیه در هر مگاپارسک را به دست آورده است.
با این حال یک روش جدیدتر، استفاده از واحدهای استانداردی نظیر ستاره‌های متغیر قیفاووسی که درخشندگیِ مشخص آنها موجب محاسبات دقیق فاصله می‌شود. و اینجاست که مشکل به وجود می‌آید؛ زیرا این معیارها موجب سریع‌تر شدن ثابت هابل می‌شوند.
اخیراً معیاری بر اساس حرکات هفت ستاره متغیر قیفاووسی، نتیجۀ ۷۴٫۰۳ کیلومتر در ثانیه در هر مگاپارسک را به دست آورده است. خب معضل را می‌بینید. اخترفیزیک‌دان آدام دلر، از دانشگاه صنعتی سوینبرن، بیان داشت: «یا یکی از آنها اشتباه است یا مدل‌های فیزیک که از آنها پشتیبان می‌کند، اشتباه است. ما می‌خواهیم بدانیم واقعاً چه اتفاقی در جهان می‌افتد، پس به …. بررسی مستقلی نیاز داریم.»
۹۶۰
۱۲ مرداد ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۱۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.