بعضیا چه زود خودشونو نشون میدن توی دنیایی که غرقی میان تو

بعضیا چه زود خودشونو نشون میدن توی دنیایی که غرقی میان تو خلوتت وانمود میکنن حرفاتو میفهمن وانمود میکنن به چیزی که نیستن وانمود میکنن که درکت میکنن وانمود میکنن که با روحیاتت آشنا شدن وانمود میکنن با تو تا دم مرگ هستن وانمود میکنن با بقیه فرق دارن وانمود میکنن بدون تو هیچن و در یک کلمه وانمود میکنن همه چیزت شدن اما یهو پشیمون میشن تو راهی که قدم گذاشتن .بعدش کم کم نقشه میکشن که راه اومده رو برگردن و با یک طرفندی گند میزنن به باورت ولی بازم حس دلسوزیشون به وجدانشون فشار میاره و وانمود میکنن بازم باهاتن و دورادور هواتو دارن .با تو هستم دوست مجازی بچسپ به باورت. نمیخواد دلسوزی بکنی پی بردم امید به چیزهای واهی فقط سردرد مزمن و فشار عصبی میاره با خیال راحت تورتو جای دیگه پهن کن .اما بی انصاف نیاز به نقشه نبود باجرأت باید حرف دلتو میزدی ن اینکه دل یک نفر را با حماقت بیجا لگدمال میکردی.انسان بودن شرطه .همین