.
.
《شعرِ واقعی تویی مادر!》
زمانی که دست هایت ،
قافیه هایی دلنوازند،
آرامند و آرام می کنند؛
《شعرِ واقعی تویی مادر،》
در هنگامه صبح،
که عطر خوشِ بهارِ نارنج
از گوشه روسری ات
در فضای خانه ،
وقتی می خندی ، می پیچد...
و خورشید از لا به لایِ
دندان هایت طلوع کرده؛
گرما می بخشد...
《شعرِ واقعی تویی مادر!》
زمانی که دست هایت ،
قافیه هایی دلنوازند،
آرامند و آرام می کنند؛
《شعرِ واقعی تویی مادر،》
در هنگامه صبح،
که عطر خوشِ بهارِ نارنج
از گوشه روسری ات
در فضای خانه ،
وقتی می خندی ، می پیچد...
و خورشید از لا به لایِ
دندان هایت طلوع کرده؛
گرما می بخشد...
۷.۴k
۲۶ بهمن ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۲۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.