خیال کن فقط خودتی و خودت ، که جز صدای پای خودت رو سنگ فرش

خیال کن فقط خودتی و خودت ، که جز صدای پای خودت رو سنگ فرش خونه صدای پای کسی دیگه نیست ، که فقط گاهی صدای رفت و آمد همسایه ها رو تو راه پله می شنوی ، خیال کن اینقدر تنهایی و دورت ساکته که سکوت ممتد خونه می خواد گوشتو کر کنه ، که نه حوصله فیلم و موسیقی داری نه حرف زدن با آدمایی که آدم زندگی تو نیستن ! فکر کن اینقدر تو سکوت درونت غرق می شی که صدای تیک تیک ساعتم نمی شنوی ! فکر کن بی نهایت تنها و غمگین و بی کسی ! خیلی تلخ و عمیق !اما... باور کن ارزش داره همه این ها و حتی سخت تر از این ها ، چون اینطوری مدام دغدغه اونایی که آدم زندگی تو نیستن رو نداری ، دیگه درد نمی کشی که شخصیت و غرور و احساستو نادیده گرفتن ، دیگه کسی ازت سوءاستفاده نمی کنه و اسباب سرگرمی آدمای قدرنشناس نمی شی ، دیگه دائم نمی پرسی چرا فلانی اینو گفت و اون کارو کرد یا نکرد و...! وقتی کسی نیست توقعی هم نخواهی داشت ، اون موقع فقط از خودت متوقع می شی و برای اینکه توقعت رو از خودت برآورده کنی ، تلاش می کنی و می ری جلو ! پیشرفت می کنی و قوی تر می شی ! اونوقت هرکسی که لایق تره می یاد و می مونه ، همه تنهاییات جبران می شه ، برای خودت و تنهاییت ارزش قائل باش ، از سکوت خونه کر نشو ، آرامش بگیر ! تنها از خودت توقع داشته باش