دوستم بدار

دوستم بدار
در روزگاری که
باید عشق را
در زوایای پنهانی چشم ها جست
لب ها تکیه کلام عزیزم و جانم پیدا کرده اند
و دست ها گرم های محبت را از یاد برده اند
دوستم بدار
مانند خورشید هر روز گرم و تابنده
مانند مهتاب درخشان در شب های تاریک تنهایی و دلتنگی ام
چون آسمان آبی، وسیع و دلکش
مانند عطر گل سرخ از یاد نبردنی
دوستم بدار
و بدان
تو را به اندازه ی عطر خوش زندگی میان نفس های گرم دوست داشتنت
دوست دارم ...