وقتی وارد دنیا میشیم و آموزه های دوران کودکی رو فرا میگیر

وقتی وارد دنیا میشیم و آموزه های دوران کودکی رو فرا میگیریم هیچ وقت پیش‌‌ نمیاد که به این موضوع فکر کنیم که بلاخره بلاخره بلاخره بلاخره بلاخره روزی از این دنیا رخت خواهیم بست، مگر زمانی که یه مقدار بزرگتر میشیم و به دیده میبینیم که افرادی از میان ما میرن. زمانایی هست که درگیر مشکلات یا سختی های شرایط زندگی هستیم، شرایطی هست که درگیری فکری در رابطه با یک یا چند موضوع داریم و در کل زمان هایی که به لحاظ جسمی یا روحی و ذهنی سرمون شلوغه، غافل میشیم از اینکه روزی خواهیم رفت از این دنیا.

لحظاتی در زندگی وجود داره و همچنین کارهای عملی در زندگی همه ما وجود داره که انجام دادن یا ندادنش کاملا به خودمون و تصمیممون بستگی داره.
گاهی از کسی کینه به دل داریم و اونقدر این کینه رو نگه میداریم که تمام روزهایی که میتونیم شاد باشیم و دیگران رو شاد کنیم رو از دست میدیم فقط به خاطر یه کینه!
گاهی کسی برای ما کار بزرگی انجام میده و فراموش میکنیم ازش قدردانی کنیم و حتی فراموش میکنیم که چنین لطفی در حقمون کرده. در حالی که با قدردانی از اون یا حداقل با فراموش نکردنِ لطفش، میتونیم رابطه و روابط رو حفظ و زیبا کنیم.
خلاصه اینکه بیاین قدر همدیگه رو بدونیم چون دنیا برای هر نفر به زودی تموم میشه!