در آن زمان که ديگران به سستى گراييده بودند، من قيام کردم.

در آن زمان که ديگران به سستى گراييده بودند، من قيام کردم. آن گاه که همگى خود را پنهان کرده بودند، من آشکارا به ميدان آمدم. آن روز که ديگران لب فرو بسته بودند، من سخن گفتم. هنگامى که همگان از ترس سکون اختيار کرده بودند، من با نور الهى به راه افتادم ،ليکن فرياد نمى زدم و جنجال به راه نمى انداختم، صدايم، از همه آهسته تر بود، ولى از همه پيشگام تر بودم. من در آن زمان بر مرکب پيروزى سوار شدم، زمامش را به دست گرفتم و به پرواز در آمدم و در اين ميدان مسابقه بر ديگران پيشى گرفتم. من مانند کوهى که تندبادها قدرت شکستن آن را ندارد و طوفان ها نمى تواند آن را از جاى بَرکَند پا بر جا ايستادم. اين در حالى بود که هيچ کس نمى توانست عيبى بر من بگيرد و هيچ سخنْ چينى جاى طعنه در من نمى يافت. خوارترین افراد، در نزد من عزیز است تا حق او را باز گردانم؛ و نیرومندترین افراد، در نظر من پست و ناتوان است تا حق را از او باز ستانم. نهج البلاغه، خطبه ۳۷. اين سخنان را امام عليه السلام پس از جريان نهروان ايراد فرمودند

#امیرالمومنین #نهج_البلاغه #علی_علیه_السلام
#حکایت #روایت