وقتي بهم زنگ زدن و گفتن بردنش بيمارستان سراسيمه رفتم بيما

وقتي بهم زنگ زدن و گفتن بردنش بيمارستان سراسيمه رفتم بيمارستان
توي همه ي مسير داشتم فكر ميكردم كه چندبار خواسته بود برم ببينمش و نرفتم
گفته بود ببرمش حموم و پشت گوش انداختم...
فكر كردم كه چندبار بهش گفتم نه ...
گفتم وقت ندارم
گفتم بذار براي يروز ديگه
توي همه ي مسير به اين فكر كردم كه چندبار همينجا كنار دستم نشسته بود و نديدمش
كه صداشو نشنيدم
چشماشو نديدم
فكر كردم كه چندبار بهم ثابت کرد دوستم داره و من حسش نکردم،
توي همه ي مسير به اين فكر كردم كه چندباراز سر غرور شكستمش
و چندبار بدون ديدن غرورش بخشيد منو
چندبار اشك ريخت و چندبار من اشكاشو پاك كردم
باخودم گفتم اينبار جبران ميكنم
گفتم برسم پيشش بغلش ميكنم ميگم كه ديگه نميذارم ذره اي غم بشينه توي دلش
رسيدم بيمارستان
و فهميدن اينكه اون بجاي بخش مراقبت ويژه بيمارستان توي بخش سردخونه بود تلخ ترين واقعيت زندگيم بود

ميگفت ببين اون عادت نداشت به رفتن
ولي هميشه ميگفت اگه برم جوري ميرم كه حسرتم بمونه برات

قشنگ رفت
حسرتش بدجوري موند برام...
حالا هم وقت دارم، هم حوصله
اما ديگه اونو ندارم و ميتونم هر روز غرورمو بغل كنم و باهاش زندگيم رو بگذرونم....
من قوربون غلط قلوت نوشتنت با اون گوشی سادت 💔
دلم خیلی برات تنگ شده
کاش تنهام نمیذاشتی تا قبل مرگم 💔🍃
#کاش.....
‌
‌
‌
.