قدیم‌تر ها... همیشه علاجی برای هر دردی بود؛ مثل روغن چرخ خیاطی برای ناله‌های لولای در؛ مثل دواگلی برای زخم‌های کودکانه‌ی سرِ زانو؛ مثل آغوش مادربزرگ برای باریدن تمام بغض‌های جهان. چقدر دست‌هایمان خالی شده است...
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.