در ایران باستان ، بجای کلمات "خانم" و "اقا" که ریشه مغولی

در ایران باستان ، بجای کلمات "خانم" و "اقا" که ریشه مغولی دارند ، اجداد خوش سلیقه ما به "زن" ، "مِهربانو" می‌گفتند ، یعنی کسی که مهر خلق می کند ... و به "مرد" ، "مِهربان" می‌گفتند به معنای نگهبان مهر ..... بیایید همدیگر رو با این کلمات پر معنا صدا بزنیم ..... "مِهربانو " = همسر، مادر، دختر، خواهر، دوست و.... "مهربان" = همسر، پدر، پسر، برادر، دوست.... حال تو چه مهربانویی یا مهربان ، این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات جاری کن تا ریشه عشق سیراب شود ..... تقدیم به مهربانوها و مهربان های گرامی...