ڪاش باران بزند سبزهها مست شوند باد غوغا بڪند، لاے موهاے بهار... پیچڪ خاطرهات، از تنِ پنجرهے فاصلہ بالا برود؛ و بہ دندان دو دنیا و هزاران آدم، ڪَرهے ماندنِ تــو، وا نشود ...
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.