می دونی خوشحال زندگی کردن خوبه ها، ولی نه همیشه! شاید بگی

می‌دونی خوشحال زندگی کردن خوبه‌ها، ولی نه همیشه! شاید بگی من آدمِ غم‌دوستی ام، ولی به نظر من تووی مسیر رشد و شناخت، لازمه که آدم‌ها درد بکشن و غم‌رو تجربه بکنن. البته قطعا منظورم این نیست که ما این غم‌رو به بقیه قرض یا هدیه بدیم، چون زندگی تووی این یک‌مورد استثنا به اندازه‌ی کافی عادلانه هست.
ولی درهرحال قدرتی که غم و غصه تووی برانگیختن احساسات مختلف دارن رو هم نمیشه نادیده گرفت. نمی‌دونم چجوری بگم ولی انگار "غم" می‌تونه مارو به اون لایه‌های وجودی‌مون که کشف و ابرازشون جز غیرممکن‌ترین‌هاست نزدیک‌ کنه، چیزی که حتی بزرگ‌ترین شادی‌ها هم تووش ناتوانن ...