سیستمی متشکل از چندین لوله و اتصالات مختلف است که به منظور انتقال یا پالایش سیالات مورد استفاده قرار

بیایید در مورد "رانش خلا صحبت کنیم. به زبان ساده ، رانشی که در خلا اعمال می شود. فضا خالی درست است؟ بنابراین بنابراین مهم نیست فضا باشد ، فقط فضای خالی است. رانش به پوند یا کیلوگرم اندازه گیری می شود. بنابراین اساساً موتوری که در حال تولید نیروی رانش 200 پوندی است ، به این معنی است که یک نیروی مخالف با همان وزن دارد.
اکنون من اینو در نظر میگیرم که "هر عملی واکنشی مخالف و برابر دارد". هنگامی که یک شاتل فضایی یا موشک به فضا رانده شد ، بگذارید بگوییم برای انتقال تأمین یا سوخت با ISS لنگر می اندازد. (من فقط توقف را اضافه کردم بنابراین هیچ استدلالی وجود ندارد که شی مذکور قبلاً حرکت رو به جلو داشته باشد و به این ترتیب است که به جلو می رود). اتصال سوخت یا انتقال تجهیزات کامل شد! عالی! اکنون به خانه برگردیم یا به مقصد بعدی برویم. چطور؟ برای اینکه نیروی محرک کار کند ، برای رسیدن به حرکت به یک واکنش مخالف که به جسم فشار می آورد نیاز دارید. اما فضا واکسن است؟ فضای خالی بدون اهمیت؟ اگر به طور اتفاقی با لباس فضایی به صورت مارپیچ در فضا رفتید و شروع کردید به باز کردن دست و پاهای خود به امید توقف خود ، بهتر است فقط کمی بیشتر امیدوار باشید.
بنابراین اگر مسئله ای برای فشار دادن وجود نداشته باشد ، چگونه ممکن است پیشرانه "موشک" "فضاپیما" از طریق فضا انجام شود؟ من حدس می زنم که رانش یک چیز انتخابی انتخابی است و می خواهد از قوانین نیوتن سرپیچی کند ،
جواب در همان نکته قانون سوم نهفته هست موشکهایی که در خارج از جو کار می کنند به خلا "فشار" نمی آورند - چنین چیزی وجود ندارد. در عوض ، آنها بر اساس اصلی که شما ذکر کردید عمل می کنند ،
هر عملی واکنشی مخالف و برابر دارد ،
با بیرون راندن پیشرانه با سرعت زیاد از نازل موتور. و به عنوان یک نتیجه از قانون سوم نیوتن ، عمل بیرون کشیدن پیشرانه از طریق نازل موتور به معنای یک واکنش برابر و مخالف است که همان ایجاد نیروی محرکه به فضاپیماست.
با این وجود ، از آنجا که این سیستم (فضاپیما + پیشرانه اخراج شده) یک سیستم جدا شده و مشمول قانون سوم نیوتن است ، مرکز ترکیبی جرم آن با سرعت صفر (i) باقی می ماند (اگر چارچوب مرجعی را انتخاب کنیم که در آن شروع شده باشد) ، و (ii) در موقعیتی که با آن شروع شده است (در آن چارچوب مرجع). این امکان وجود دارد زیرا حرکت فضاپیما با حرکت سریعتر توسط جرم (کوچکتر) پیشرانه جبران می شود.
اگر می خواهید همه چیز را از نظر "دیوارها" تحلیل کنید ، یک فضانورد 100 کیلوگرمی را در نظر بگیرید که در فضا شناور است و از یک قطعه 100 کیلوگرمی دیوار آجری نگه داشته است و تصور کنید که فضانورد با تمام قدرت روی دیوار آجری فشار می آورد 1s) ، به طوری که فشار فشار او را از دیواره سرعت می دهد ، در 1m / s.
اما ، همانطور که گفتید ، دیوار چیزی برای حمایت از آن ندارد ، و فقط با فشار 100N رانش داده شده است ، بنابراین بخش دیوار نیز برای 1 ثانیه سرعت 1m / s2 را تسریع می کند ، و همچنین در پایان 1m از موقعیت اولیه خود دور می شود / ثانیه
این همان معامله با موتورهای موشکی است ، اگرچه "دیواره" سبک تر است (بنابراین بسیار سریعتر حرکت می کند) و "فشار" به سادگی عملکرد فشار گاز بر روی زنگ موتور است. اما اصول یکسان است.
پس من اینطور هم جواب میدم موتورهای موشکی برای فشار دادن به جو نیاز ندارند. نحوه عملکرد آنها در اینجا است:
موتور موشک در داخل خود منبعی از گاز بسیار فشار قوی را شامل می شود که دانشمند موشک می تواند آن را روشن و خاموش کند. این گاز را می توان در مخزنی که شیر آن روی آن است ذخیره کرد و یا از طریق محصولات اگزوز یک واکنش شیمیایی بسیار پر انرژی تهیه کرد.
این گاز به سختی به دیواره های موتور موشک فشار می آورد و فشار زیادی را در داخل آن ایجاد می کند ، اما موتور در یک انتهای آن یک نازل دارد که از طریق آن گازها می توانند خارج شوند.
این فشار زیاد گازها را به سرعت بالایی در نازل می رساند. از آنجا که گازها جرم دارند ، ما یکی از قوانین نیوتن را به عنوان $m * a = F$می نویسیم که به این معنی است که گاز تحت فشار داخل موتور به گاز خارج شده از نازل نیرو وارد می کند.
نیوتن همچنین به ما می گوید که نیروها در جفت های واکنش-واکنش رخ می دهند ، به این معنی که نیروی عملیاتی که بر روی گازهایی که از نازل خارج می شوند کار می کند ، با یک عکس العمل در جهت مخالف که بر روی موتور اعمال می شود ، همراه است. ما به آن نیروی محرک واکنش می گوییم.
بنابراین موتور به موشکی که به آن متصل شده است از رانش استفاده می کند که باعث شتاب گرفتن موشک می شود.
جو پیرامون موشک نقشی در مکانیسم تولید رانش ندارد.