سلام بر شاهد غمگین کربلا و شام

ناله یِ واعطشا بر جگرش می افتاد
آب میدید به یادِ قمرش می افتاد
 
بی سبب نیست که از جمله یِ "بَکّائون" است
اشک از گوشه یِ چشمانِ ترش می افتاد
 
شیرخواره بغل تازه عروسی میدید
یادِ لالایِ رباب و پسرش می افتاد
 
با دلی خون شده میگفت که الشام الشام
تا به بازار مدینه گذرش می افتاد
 
جلوی پای سکینه دم دروازه ی شهر
از رویِ نیزه علمدار سرش می افتاد
 
میشکست آینه یِ صبر و غرورش را زجر
تا به جانِ اُسرا با کمرش می افتاد
 
روضه ی گم شدن و دفنِ رقیه میخواند
تا به صحرا و خرابه نظرش می افتاد
 
گوسفندی جلویش ذبح که میشد، یادِ
خنجر ِکُند و گلویِ پدرش می افتاد
 
وای از آن لحظه که از لایِ حصیری کهنه
قطعه هایِ پدرش دور و برش می افتاد
شاعر : رضا قربانی