یه مسئله ای در روانشناسی وجود داره که میگه اگر شما یک بچه ی ناتنی دارید و یک بچه ی تنی،

همواره خودتون رو ملزم بدونید که در تصمیم‌گیری‌ها، به خیر و صلاح بچه‌ی ناتنی فکر کنید. چون به‌طور ناخودآگاه، به فکر بچه‌ی تنی‌تون هستین.
آدم یه‌وقتا برمیگرده یه نگاهی به تصمیم‌گیری‌هاش میندازه و میبینه چقدر بچه‌ی ناتنی خودش بوده. چقدر در ناخودآگاهش، هیچ‌وقت، اولویت اول انتخاب‌هاش نبوده. چه احترام‌هایی که به‌خاطر اهمیت اشتباهی به دیگران، به خودش بدهکاره

🍃¹⁷مهرماه¹⁴⁰⁰🍃
¹⁶.⁰⁹