خیلی دلم می خواهد به بعضی آدم ها بگویم: بنشینید زندگی تان

خیلی دلم می‌خواهد به بعضی آدم‌ها بگویم: بنشینید زندگی‌تان را بکنید بابا، کیف کنید از تماشای آسمان و خورشید و ماه و از لحظه‌هاتان لذت ببرید، چه‌کار به کار هم دارید؟ نه این‌که خودم آدمِ کاملی باشم، اما تا شده از بحث‌ و چوب لای چرخ کسی گذاشتن اجتناب کرده‌ام، و چشم‌پوشیده‌ام از رفتار یا حرفی که منفعتی برای من و دیگری نداشته و فقط حالمان را خراب‌تر می‌کرده. تا شده از حداقل داشته‌های خودم، حداکثر دلخوشی را استخراج کرده‌ام. تا شده لبخند زده‌ام، عاشق بوده‌ام، دوست داشته‌ام و حالِ کسی را در حد توان خودم خوب کرده‌ام. فلانی این کار را کرد؟ که کرد! فلانی این حرف را گفت؟ که گفت! شاید شرایط خوبی نداشته یا کلمات را درست کنار هم نچیده، شاید واقعا قصد تخریب نداشته، و هزار شایدِ دیگر!
این زمانِ غنیمت و محدود را به این بحث‌های پوچ و اختلاف‌های بی اساس هدر نکنید، تا می‌شود نادیده بگیرید و اگر دیدید خیلی روان‌تان جایی تحت فشار بود، فاصله بگیرید فقط، اما هیچ کشمکشی را کش ندهید و دنبال هر بحث و اختلافِ پیش‌آمده‌ای را نگیرید.
به‌خاطر خودتان می‌گویم! این حق شماست که تا هستید و قدرت تجزیه و تحلیل دارید، دلخوشی‌ها و زیبایی‌ها را تحلیل کنید. سفرهای خوب بروید، کتاب‌های خوب بخوانید و قشنگ‌ترین لبخندها را بزنید.