من کسیو ندارم وقتی اتفاقای قشنگ برام می افته با ذوق واسش

من کسیو ندارم وقتی اتفاقای قشنگ برام می افته با ذوق واسش تعریف کنم.
من کسیو ندارم وقتی رو به راه نیستم خیلی محکم بهش بگم خوب نیستم.
من کسیو ندارم بتونم راجب فکرای عجیب تو سرم و خوابایی که می بینم براش بگم.
من کسیو ندارم باهاش درد و دل کنم.
من کسیو ندارم رازامو بهش بگم و داستان زندگیمو براش تعریف کنم.
من کلاً تو شرایط خوب و بد زندگیم کسیو کنارم ندارم، همیشه منم و خودم.
و این ضعفم نیست و راجبش حتی یک درصدم ناراحت نیستم، این قدرتمه.
خوشحالم که کسی نیست که بعداً بخواد موقع دعوا دردو دلامو بکوبه تو سرم،
کسی نیست که بخواد ترکم کنه وقتی حالم خوب نیست،
خوشحالم که کسی نیست که بخواد افکارم یا خوابایی که میبینم و مسخره کنه،
خوشحالم که کسی نیست اتفاقایی که برام تو گذشته افتاده رو مدام بهم یاداوری کنه،
خوشحالم که کسی نیست بخوام بعداً از دستش ناراحت بشم یا ضربه بخورم.
خوشحالم!