اگر دوسش ندارین برای نزدیک شدن بهش,به دروغ نگین که دوستت

اگر دوسش ندارین برای نزدیک شدن بهش,به دروغ نگین که دوستت دارم.سعی نکنین دلشو از ی دنیای دیگه وردارینو بیارینش تو دنیای خودتون,این کار هنر نیست,آزمون جذابیت هم نیس..
اگر دلتون براش نمیتپه بهش محبت نکنین,اگر از احساس دلتون مطمئن نیستین بهش نزدیک نشین,اگر خیال موندن ندارین باهاش خاطره نسازین,باهاش نخندین و همدردش نشین,اگر دوسش ندارین در اغوشش نگیرین,نبوسینش,
اگر موندنی نیستین حرفی از رویا و ارزوهای قشنگ نزنین,به بودنتون عادتش ندین,حرفتونو زمانی بزنین که بهش اطمینان دارین,
فاصله داشته باشین و از دور به هم احترام بزارین,برای کنجکاوی بهم نزدیک نشین.
روزی که میرین همه ی اینا درد میشه می افته به جونش,روزی که میرین این حرفا پتک میشه کوبیده میشه تو سرش,روزی که میشنوه دوسش نداشتین دلش میشکنه,اشک میریزه,تو خودش میمیره و دیگه هیچ چیز شادش نمیکنه,دیگه دوست داشتن هیچ کس دلش رو نمیلرزونه,
دنیاشو سیاه نکنین,نور باشین تو زندگی هم ولی نه تو چشم هم,
ی خدایی اون بالا هست که اشکای دل شکسترو میشماره,ی خدایی هست که تو دلای شکسته جا داره,فقط فکر کردن به همین جمله کافیه برای خوب بودن...