دنیای۱۷سالگی من...(ادامه بخش چهارم،گوناری)

دنیای۱۷سالگی من...(ادامه بخش چهارم،گوناری)


اره خب ادما با حرفاشون قشنگ قهوه ایت میکنن بعدش با یه عذر خواهی بهت نزدیک میشن واین وسط ماییم که ساده ایم


+هی چرا داری اینقدر براش ریختو پاش میکنی؟
_بیخیال روانی دوست پسرمه هااااا
+اوممم راست میگی این منم که این وسط دارم سینگل به گور میشم و طعم رل داشتنو نمی چش..شه..امممم میگم نارییییی!
_چیشده؟
+اون دوست پسرت نیست؟
_چرا!خودشه.توسااا
+هی هی رفیق اونم ماریاست...
(دیگه اینجا رو سعی کنین فرضیه سازی کنین حوصله ندارم بنویسم)
+هی گوناری.حالت خوبه؟!
_اره بابا خوبم(با یه صدای خسته و ناراحت)
+دروغ نگو چشات باز اونطوری خمار شده
_اِعه اِعه اِعههههههههههههه(داره تو پاساژ جلو اون همه ادم با صدای بلند گریه میکنه کسیم ندونه فکر میکنه من زدمش)
چرا اینقدر زندگی من بدههههههه اعه اعه اعهههههههه
+اِعههه(اینم زد زیر گریه)اینطوری نگووووو بیا بریم خودم میزنمشون اعههههه
_هی هی داداش اروم باش اروم*صدای ذهنش*یا ابلفضل نباید اون صحنه رو میدید کسی ندونه فک میکنه الان من زدمش یا یه بلایی سرش اوردم(ادمین:منحرف نشو گلم منظورم اونی که تو ذهنته نیست)
____________________________________
+قندعسلم بیا اینجا
_سلام
+چطوری؟چی میخوری هرچی میخوری سفارش بده
_بیا بهم بزنیم
+چ...چی؟چرا؟!ببینم من کاری کردم
_هوممم!عوضی مادرجن*ده(یا به قول ادمینتون جنایت کار)



دوستان این اتفاقات قبل از این بود که گوناری بخواد خود کشی کنه(پارت قبلی)