خودم نویس...

#خودم‌_نویس...
بالاخره بعد از چند هزار و چند صد روز نبودن مطلقت فراموشت کردم
دیگه وقتایی که بارون میباره دلم پر نمی‌کشه برای قدم زدن باتو تو خیابونای حافظیه و چمران
اکانت خالی از سکنه ات دیگه آرامشمو بهم نمیزنه و دم به دیقه چک نمیکنم
یا مثلا دیگه شبا با حسرت زل زدن به چشای عسلیت بی خواب نمیشم و بیخیال گرفتن دستات شدم چون میدونم قرار نیست مال من بشن
تاریخ تولدت، دیگه مهم ترین تاریخ زندگیم‌ نیست
به قلب نفهمم بالاخره با هزار کلنجار رفتن فهموندم که دیگه انتهای فلان کوچه زندگی نمیکنی و از اونجا سالهاست رفتی وفقط رد خاطراتت اونجا مونده
وقتایی که ولیعصر رو قدم میزنم دیگه منتظر اومدنت نیستم چون میدونم فرسنگ ها دوری
دیگه به آینه ی اتاقت حسودیم نمیشه
یا آدمای اطرافت مِن بعد از نظرم خوشبخت ترين نیستن...
حالا نه اینکه کسی به جات اومده باشه و باعث این فراموشی بی حد و مرز شده باشه ها، نه !
فقط دیگه خسته شدم از ندیدنت ، نشنیدنت و مهم تر از همه نبودنت...
بهت حسودیم میشه چون دست علاقه ات رو گرفتی و از این شهر رفتی و من موندم منجلاب نبودنت...
حالا قلب زخمیم آروم گرفته و رها شدم از این همه تو و دوست داشتنِ تو !
بالاخره من فراموشت کردم(:
#دُچار
#بماند‌به‌یادگار
¹⁶دی‌هزاروچهارصدویک...

#مخاطبی_در_ویسگون_ندارد🚫