پیدا کردن نیمه ی گمشده مثل بازی با خمیر میمونه.وقتی میگرد

پیدا کردن نیمه ی گمشده مثل بازی با خمیر میمونه.وقتی میگردی دنبال نیمه ی گمشدت،منتظری کسی پیدا شده که همون طوری که تو هستی زندگی کنه.اهنگ گوش بده،فکر کنه،حرف بزنه،درست مثل یه نیمکره ی فلزی که واسه یکامل شدن دنبال یه نیمکره ی فلزی دیگه میگرده.بعد یه ادم خمیری پیدا میشه که می‌تونه تغییر شکل بده،مثل تو زندگی کنه،فکر کنه و اهنگ گوش بده.با خودت میگی این همونه که دنبالش بودم.اما خب اون خمیریه و موندنی نیست.تو سختی ها کم میاره،با اولین ضربه شکلش عوض میشه،وا می‌ره و ترکت می‌کنه.چند وقت میبینی اون نیمه ی گمشده کسی شده که هیچ شباهتی با تو نداره.من حاضرم نیمه ی گمشدم یه مثلث متساوی الاضلاع باشه،اما بمونه،تغییر شکل نده)))