*(هشدار های مولانا امیر المومنین از دنیا به ما)*

*(هشدار های مولانا امیر المومنین از دنیا به ما)*
*(شماره۵)*
*(بسم الله الرحمن الرحیم)*


مرگ را همچون تیری به طرف زندگان پرتاب می نماید وافراد تندرست را هدف بیماری قرار می دهد...،و هلاکت رابه سوی کسانی که گمان می برند نجات یافته اند،می افکند....!
دنیا خورنده ای است که سیری نمی پذیرد وآشامنده ای است که سیراب نمی گردد...!
از نشانه های رنج دنیا این است که آدمی آنچه را که نخواهد خورد،گرد می آورد،و جایی راکه ساکن نخواهد شد،بنا می کند....!آنگاه به نزد خدا می رود،در حالی که نه مالی را با خود برده،نه ساختمانی با خود منتقل ساخته است.....!
*و از دگرگونی های دنیا این است که تو می بینی کسی که مورد ترحم مردم بوده...،در وضعی قرار گرفته که دیگران به او حسرت می برند....!
و آن کسی که همه به او حسرت می برند...، به حالی در آمده که مورد ترحم مردم واقع شده است...!
این امر چیزی نیست جز نعمت هایی شتابان گذرنده....،و از کسی به دیگری منتقل گشته و سختی و رنجی که فرود آمده است....!
و از آثار پند آموز و عبرت انگیز دنیا این است که آدمی به آرزوی خود نزدیک می شود....،اما حضور مرگش اورا از آرزویش جدا می سازد...!
پس نه آرزویی به دست می آید، و نه آنچه انسان در آرزوی آن بوده، باقی مانده است....!
*سبحان الله،چه فریبنده است شادی دنیا....!
و چه تشنگی آور است سیراب شدن از دنیا....!
وچه زود سایه(ملایم و خنک)به آفتاب گرم نیمروز میرسد....!
چه نزدیکند زندگان به مردگان،به علت پیوستن آنان(زندگان) به اینان(مردگان)....!،وچه دورند مردگان از زندگان به سبب جداشدنشان از آنها...!
*هر چیزی که مربوط به امور دنیایی است،
شنیدن آن از دیدنش بزرگتر و با عظمت تر است.....!
و هر چیزی که مربوط به آخرت می باشد...،دیدن آن از شنیدنش با عظمت تر و با اهمیت تر است....!
و بدانید که آنچه از دنیا کم گردد و به آخرت افزوده شود....،از آنچه از آخرت کاسته و به دنیا افزوده گردد ،بهتر است....!
*چه بسیار است چیزهای کم، اما سود آور و چه بسیار چیزهای زیاد اما زیانبار...!
آنچه از روزی که از دست رفته باشد،می توان به افزوده شدن آن در فردا امیدوار بود...،
اما عمری که دیروز سپری شده،امروز به بازگشتن آن امید نمی رود...!