در سرم باش و بیا یکسره سرسام بده

در سرم باش و بیا یکسره سرسام بده
قدری از باده ی ته مانده در آن جام بده

بنشین دود کنـــم هستی خود را با تو
مثل قلیان دو سر چاق به من کام بده

گره ی روسریت را کمی امشب شل کن
به تمـــام  شعرا...نه...به من الهــــام بده

رعیت بـــاغ تـوام دختــــر ارباب فقط
مشتی از نوبر هرساله ی بادام بده

دست کم جای جوابی به سلامم یکبار
بی تفـــاوت نگذر از من و دشنــــام بده

حکم دادی به خداحافظی آخر ، قبلش
قدر یک بوسه به من فرصت فرجام بده

به سراغ من اگر آمدی آهسته بیا*
غــزلی تازه بخوان ، فاتحه آرام بده